زندگی مدرن امروزه موجب شده است تا نیازهای بدنی بسیاری از کارهای روزمره کاهش پیدا کند. درواقع بسیاری از کارها تنها با فشار دادن یک دکمه انجام می شوند. این امر موجب می شود تا میزان فعالیت بدنی کاهش یابد و در نتیجه، مشکلات به علت فقر حرکتی به وجود آید. در صورتی که افراد به اندازه ی کافی به فعالیت یا تمرین بدن نپردازند، در معرض خطر بیماری های کم تحرکی مانند بیماری های قلبی- عروقی، فشار خون بالا، دیابت، سرطان، چاقی و ناهنجاری های عضلانی اسکلتی قرار خواهند گرفت. متخصصان علوم ورزشی سال هاست بر این باورند که انجام فعالیت های بدنی منظم یک ابزار دفاعی در برابر بیماری ها و حفظ کیفیت زندگی است؛ لذا انجام دادن فعالیت های منظم بدنی می تواند ظرفیت و کارکرد دستگاه های مختلف بدن را بهبود بخشد و به این ترتیب عملکرد فرد را برای انجام دادن امور مختلف زندگی افزایش دهد.

پیشنهاد انجمن طب ورزشی برای حفظ یک زندگی سالم و توام با تندرستی، به عنوان کسب یا حفظ ظرفیت های بدنی- که با بهبود سلامتی و حفظ آن مربوط است و برای انجام دادن کارهای روزمره و مواجهه با حوادث غیرمنتظره، یا برآورد نیازهای فعالیت ورزشی خاصی بدون خستگی مفرط لازم است- تعریف می شود. بنابراین در این تعریف، به وضعیت سلامتی افراد عادی و ورزشکاران توجه شده است. پیشنهاد این است که برای حفظ یا افزایش آمادگی بدنی مرتبط با سلامتی انجام دادن تمرینات مربوط به کارایی قلبی- عروقی، قدرت، انعطاف پذیری و ترکیب بدنی- که عوامل تشکیل دهنده ی این نوع آمادگی بدنی هستند- ضروری است. در نتیجه می توان گفت این عوامل به دلیل ارتباط آن ها با پیشگیری از بیماری ها و حفظ یک شیوه ی زندگی فعال و توام با تندرستی به عنوان عوامل آمادگی بدنی مرتبط با تندرستی قلمداد می شوند که کاهش سطح آن ها منجر به بیماری های خاصی خواهد شد.

این دسته از قابلیت ها به خودی خود در انسان وجود دارند و آموزش پذیر نیستند؛ ولی در اثر تمرین بهبود می یابند. در این گروه از قابلیت ها، آموزش نقشی ندارد، اکتسابی نیستند و بهبود آن ها تنها از طریق تمرین و ممارست امکان پذیر است.

در منابع مختلف تقسیم بندی های متفاوتی برای آمادگی عمومی بدن قرار داده شده است که در ادامه نمونه هایی از آن آمده است:

1.آمادگی مرتبط با تندستی- آمادگی مرتبط با اجرای ورزشی

2.آمادگی عضلانی- آمادگی انرژی

3.آمادگی جسمانی- آمادگی حرکتی

روش کینزیوتیپ کاربردهای زیادی دارد، اما عمدتا در تثبیت مفاصل و عضله‌ها، افزایش طول عمر فیزیوتراپی یا ماساژ درمانی پس از اتمام کار و برای مسائلی در همین راستا استفاده می‌شود. چندین برند از کینزیوتیپ وجود دارد که می‌توان آنها را خریداری کرد، اما به طور تجربی دریافتم که نوار برند Kinesioبرای بیماران من بهترین کارایی را دارد. چندین برند دیگر مانند RockTape و همچنین برند‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید از فروشگاه‌های لوازم ورزشی در محل خود خریداری کنید. من به شدت توصیه می‌کنم قبل از استفاده کینزیوتیپ، آن را تست کنید زیرا قدرت کشش در برندهای مختلف متفاوت است. برخی از برندها بسته به نوع پوست افراد ممکن است پوست را تحریک کنند، بنابراین همیشه یک تست روی بخش کوچکی از پوست انجام دهید تا ببینید آیا بعد از یک تا سه روز سوزش رخ می‌دهد یا خیر. به یاد داشته باشید که در این موارد همیشه کالای ارزانتر بهتر نیست. بهتر است کینزیوتیپ باکیفیت (ضد حساسیت) بخرید زیرا احتمال تحریک را کاهش می‌دهد و معمولا بسیار بیشتر از کینزیوتیپ معمولی دوام می‌آورد.

آب‌رسانی کلیدی است
آب “مکمل” اصلی تغذیه می­باشد، زیرا گرمای به وجود آمده در عضلات به هنگام فعالیت ورزشی موجب از دست رفتن آب بدن به صورت تعریق می‌شود. از دست دادن آب بدن هنگام ورزش می‌تواند موجب کاهش قدرت، استقامت و تمرکز ذهنی شده و هم‌چنین بازگشت به حالت اولیه را نیز به تاخیر بیاندازد. در حقیقت، ممکن است در هر ساعت 0/5 تا 2 لیتر آب از دست بدهیم که این موضوع می‌تواند بسیاری از ورزشکاران را به نوشیدن هرچه بیشتر آب سوق دهد. با این حال‌، آب‌رسانی بیش از حد نیز در طول ورزش نگران کننده است. هیپوناترمی یا میزان پایین سدیم خون می‌تواند در نتیجه نوشیدن بیش از حد آب به همراه از دست رفتن نمک طی فرآیند تعریق ایجاد شود. این شرایط حتی می‌تواند خطرناک‌تر از کمبود آب بدن باشد. یک نوشیدنی ورزشی حاوی سدیم، الکترولیت‌ها و کربوهیدرات‌ها می‌تواند هنگام فعالیت‌های ورزشی همراه با تعریق زیاد، یا فعالیت‌هایی ورزشی که بیش از 2 ساعت به طول می‌انجامد، مفید واقع شود. پیروی از نشانه‌های تشنگی و نوشیدن آب در فواصل منظم، معمولا برای تأمین نیازهای آب‌رسانی قبل، حین و بعد از فعالیت ورزشی کافی است. در طول فعالیت‌های ورزشی، مصرف 400 تا 800 میلی لیتر آب در ساعت، به عنوان مقادیر کافی در نظر گرفته می‌شود.

عضله‌سازی
بسیاری از مردم فکر می‌کنند که عضله در باشگاه ساخته می‌شود، زیرا در آنجا بزرگ می‌شود. این فرض هم درست است و هم غلط. عضلات بر اساس عملکردی که در باشگاه انجام می‌شود بزرگ می‌شوند، اما در باشگاه بزرگ نمی‌شوند.
هایپرتروفی
هنگامی که وزنه بلند می‌شود، ریزتروما به تارهای عضلانی رخ می‌دهد. انقباضات درون‌گرا و برون‌گرا عضلات هنگام بلند کردن و پایین آوردن وزنه‌ها باعث ایجاد آسیب می‌شود، به‌خصوص اگر وزنه‌بردار از اضافه‌بار پیشرونده استفاده کند و عضلات را وادار کند تا با یک محرک جدید سازگار شوند. همراه با این آسیب، خون و مایع اضافی به عضلات جریان می‌یابد. عضلات، احساس پمپاژ شده‌ای را برای وزنه‌بردارها فراهم می‌کند. هنگامی که عضله آسیب می‌بیند، بدن خود را ترمیم می‌کند و تارهای عضلانی آسیب دیده را نمی‌خواهد، بنابراین آنها را بازسازی می‌کند. بدن همچنین تشخیص می‌دهد که برای پاسخگویی به تقاضای تحمیل‌شده به آن به عضله بیشتری نیاز دارد، بنابراین عضله اضافه می‌کند. پروتئین‌های عضله آسیب‌دیده را تجزیه می‌کند و پروتئین‌های بیشتری را برای ایجاد عضله اضافی به آن اضافه می‌کند. این افزودنی‌ها در مقادیر کم ساخته می‌شوند، بنابراین اضافه کردن هر عضله اضافی زمان می‌برد. افزودن عضله هایپرتروفی نامیده می‌شود.
دو نوع احتمالی هایپرتروفی وجود دارد. یکی هایپرتروفی غیر عملکردی یا سیتوپلاسمی است، دیگری هایپرتروفی عملکردی یا میوفیبریلار است.

پیش از این تصور می‌شد که بلند کردن وزنه‌های سنگین در سنین پایین باعث کاهش رشد در کودکان می‌شود. با این حال، مطالعات تحقیقاتی متعدد نشان داده‌اند که اینطور نیست، اگرچه هنوز هم می‌شنوید که گفته می‌شود.
در مقابل، تمرینات مقاومتی شامل مربیان آگاه، نظارت موثر و برنامه‌ریزی مناسب، مزایای متعددی را در لیفتران جوان فراهم می‌کند. این موارد عبارتند از افزایش قدرت، آمادگی قلبی عروقی بهتر، میزان کمتر آسیب‌های مربوط به سایر ورزش‌ها، افزایش تراکم استخوان با کاهش خطر شکستگی، عزت نفس بالاتر و علاقه به تناسب اندام. با فرض اینکه یک کودک خردسال مهارت‌های حرکتی درشت خود را به طور کامل توسعه داده باشد (آنها قادر به دویدن، تعادل، پریدن، پرش، پرتاب، گرفتن، پرش هستند) می‌توانند با خیال راحت یک برنامه تمرین مقاومتی مناسب و تحت نظارت را آغاز کنند.
توصیه می‌شود مربی یا فیزیوتراپیست آنها را قبل از شروع از نظر توانایی بررسی کند.

تشویق به رشد استقامت جسمی و ذهنی در فرزندانمان با پیشرفت آنها در سنین نوجوانی، به ویژه در عصر حاضر که سلامت و تناسب اندام کلی ما می‌تواند چیز خوبی باشد.

شام و فوتبال

شام، وعده پایانی یک روز کاری یا تحصیلی است. چنانچه انرژی لازم برای آماده کردن یک شام مناسب را داشته باشید، وعده غذایی شام می‌تواند علاوه‌بر خوشمزه بودن، لذت‌بخش نیز باشد. در این بین چنانچه خود بازیکنان نتوانند شام درست کنند، والدین آنها می‌توانند غذایی مناسب را برای آن‌ها تدارک ببینند (تعدادی از خانواده‌ها، برنامه غذایی خود را با توجه به برنامه تمرینی بازیکن فوتبال خود هماهنگ می‌کنند). زمانیکه به خانه باز می‌گردید و قصد ایجاد شامی متعادل را برای خود دارید (شامی که حاوی پروتئین، کربوهیدرات پیچیده و سبزیجات باشد)، باید انرژی کافی برای تهیه مواد غذایی و درست کردن غذا را داشته باشد.

این در واقع به این معناست که فرد از طریق خوردن یک «ناهار دوم» کامل، انرژی لازم برای درست کردن یک شام متعادل را به دست خواهد آورد. چنانچه فرصتی برای درست کردن شام ندارید، می‌توانید از یک تن ماهی استفاده نمایید.

اگر شما نمی‌دانید که چگونه غذا درست کنید، بهتر است برای مدت کوتاهی به یک کلاس آشپزی در حوالی منزل خود بروید. با این کار علاوه‌بر یادگیری مهارت آشپزی، سرگرمی جالبی را نیز برای خود ایجاد کرده‌اید. در هر صورت چنانچه شما یک آشپز خوب نیستید، غذا خوردن منظم و با برنامه می‌تواند یک رژیم غذایی مناسب را برای شما به ارمغان آورد.

با تهیه مواد غذایی سالم از فروشگاههای معتبر و بزرگ غذایی، می‌توانید شروعی مناسب برای پختن شام داشته باشید. چنانچه آشپزخانه شما به انواع مختلف مواد غذایی با کیفیت تجهیز شده باشد، شما می‌توانید غذای مورد نیاز خود را به راحتی درست کنید. شما ممکن است یک دونده ماراتن باشید و بخواهید نیاز بدن خود را برآورده کنید؛ این کار تنها از طریق مصرف مواد غذایی با کیفیت تحقق می‌پذیرد.

تغییر الگوهای حرکتی به دلیل عمل جراحی

حتی بهترین اعمال جراحی نیز باعث ایجاد بافت زخم می‌شوند. تحرک بافت زخم، اغلب یکی از جنبه‌های مغفول حیطه‌ی توانبخشی است. عدم تحرک، موجب دگرگونی راستای بافت و کشیده شدن نیام می‌شود این مساله روی عملکرد مفاصل و عضلات تاثیر می‌گذارد. ممکن است پیش از عمل جراحی یا کمی پس از آن، از الگوهای حرکتی جبرانی برای تحرک عملکردی استفاده شود. باید حرکات متعادل را به صورت فعال بازیافت، در غیر این صورت، عدم تعادل عضلانی و تغییرات وضعیت بدنی، افزایش پیدا خواهند کرد.

تغییر الگوهای حرکتی، به دلیل ترمیم ناقص آسیب‌دیدگی

بسیاری از مراجعان، پس از آسیب‌دیدگی، یک دوره توانبخشی را آغاز می‌کنند اما پیش از بازگشت به سطح عملکردی مورد نیاز خود، آن را رها می‌کنند؛ سپس به شکل سرخورد، شروع به اجرای تمریناتی می‌کنند که احتمالا موجب غفلت از عدم تعادل عضلانی می‌شود و یا این‌که ممکن است از ادامه‌ی توانبخشی خودداری کنند و مایل به زندگی همراه با محدودیت باشند. در هر دو مورد، بدن با استفاده از الگوهای حرکتی جبرانی که در نهایت منجر به عدم تعادل در وضعیت بدنی خواهد شد، با میزان تحرک و پایداری موجود سازگار می‌شود.

متخصص سلامتی و آمادگی جسمانی با آگاهی از این که چه مسائلی باعث ایجاد عادات در وضعیت بدنی شده است، می‌تواند به شکل مناسب، پاسخگوی نیازهای مراجعان باشد. معمولا وضعیت بدنی نادرست منجر به عدم تعادل عضلانی خواهد شد یا بالعکس. وظیفه‌ی متخصص سلامتی و آمادگی جسمانی، شناسایی علل عدم تعادل عضلانی و ارائه‌ی یک برنامه‌ی حرکات اصلاحی جامع است. نخستین گام در ارزیابی وضعیت مراجع، ارزیابی وضعیت بدنی است.

الگوهای ناهنجاری‌های شایع

چگونه یک فرد به صورت ایستاده می‌ایستد؛ به این معنی که فرد در طول زمان چگونه از بدن خود استفاده می‌کند. انحراف از وضعیت ساختاری صاف و قائم، در الگوهای حرکتی جبرانی مشاهده می‌شود. یک قسمتی آن‌گونه که بدن به آن نیاز دارد، کار نمی‌کند؛ از همین روی، بدن از ساختارها یا عضلات دیگر می‌خواهد وارد شوند و کمک کنند (برتری عملکرد عضله‌ی همکار). بسیاری از ساختارها و گروه‌های عضلانی در بدن، دارای نقش‌های عملکردی بسیار تعریف شده‌ای هستند. اگرچه می‌توان از آن‌ها به شکل مناسب در تولید بیش از یک حرکت استفاده کرد، مثلا عضله‌ی چهارسر می‌تواند ران را خم (راست قدامی) و زانو را باز کند؛ با این وجود، هنگامی که از این عضله جهت پایداری چرخشی در زانو استفاده می‌شود، ممکن است به علت بیش فعالی، هایپرتروفی شود و باعث بروز علائمی مانند التهاب تاندون تحت کشککی، درد جلوی زانو، یا نقص عملکرد مفصل کشککی رانی شود. اگر ران ها از خط میانی بدن منحرف شوند، موجب تحمل بار در یک سمت بدن می‌شود که نشان‌دهنده‌ی عدم تعادل در لگن ناشی از حمل کیف سنگین خواهد بود. همین‌طور کسانی که رانندگی می‌کنند، تکرار یک وضعیت ممکن است، باعث بروز خستگی یا سختی پای راست آنان شود.

عملکرد حیاتی تبادل گازها، مواد غذایی و محصولات فرعی متابولیکی بین خون و مایع بافتی مجاور سلول های بدن در مویرگ ها رخ می دهد. مواد بیوشیمیایی مبادله شده توسط انتشار تصفیه و اسمز از میان مویرگ عبور می کنند.

انتشار مهم ترین وسیله انتقال است. از آنجا که خون ورودی به مویرگ های معین غلظت بالایی از اکسیژن و مواد غذایی زیادی را همراه دارد، این مواد از طریق دیواره های مویرگی انتشار یافته و وارد مایع بافتی می شوند. معمولا غلظت دی اکسیدکربن و سایر مواد زائد در بافت ها بیش تر است و این نوع مواد زائد گرایش به انتشار به درون خون مویرگی دارند. مسیری که این مواد دنبال می کنند، در درجه اول به قابلیت حل آن ها در لیپیدها بستگی دارد. مواد محلول در لیپید از قبیل اکسیژن، دی اکسیدکربن و اسیدهای چرب می توانند از بیش تر نواحی غشاهای سلول، که دیواره مویرگ ها را می سازند، انتشار یابند. پروتئین های پلاسما معمولا در خون باقی می مانند، زیرا در بخش های لیپید غشاهای سلول اندوتلیال قابل حل نبوده و برای انتشار از طریق منافذ غشا یا دهانه های شکاف مانند بین سلول های اندوتلیال بیش تر مویرگ ها که بسیار بزرگ اند عبور داده می شوند. در تصفیه، فشار هیدرواستاتیک مولکول ها را از میان غشا می راند. در مویرگ ها فشار خون ایجاد شده در زمان انقباض دیواره های بطن منجر به ایجاد نیرویی برای تصفیه می شود.

فشار خون، همچنین، خون را از میان سرخرگ ها و سرخرگچه ها حرکت می دهد. هرچه فاصله از قلب افزایش می یابد، این فشار کم تر می شود؛ دلیل آن اصطکاک (مقاومت محیطی) بین خون و دیواره های رگ است. به همین دلیل فشار خون در سرخرگ ها بیش تر از سرخرگچه ها و در سرخرگچه ها بیش از مویرگ هاست. همچنین این فشار در انتهای سرخرگچه ای یک مویرگ بیش تر از انتهای سیاهرگچه ای است.

زبان انگلیسی به عنوان زبان اول و منبع اصلی متون در سطح بین الملل، توجه خاصی را به خود معطوف کرده است. فراگیری زبان انگلیسی برای کلیه فراگیران در امور تحصیلی و دانشگاهی امری اجتناب ناپذیر و در پیشبرد اهداف علمی و تحصیلی در علوم مختلف ضروری به نظر می رسد.

از این جهت بسیاری از افراد برای بهبود واژگان زبان انگلیسی و افزایش دانش مربوط به واژگان علمی و دانشگاهی به منابع موجود رجوع می کنند، که به دلیل گستردگی واژگان زبان انگلیسی و تخصصی نبودن آن ها مجبور به فراگیری واژگانی هستند که شاید قسمتی از آن ها کاربرد مناسبی برای اهداف آن ها نداشته باشد. متاسفانه نبود منبعی مناسب و تخصصی برای دانشجویان، اساتید و کلیه فراگیران زبان انگلیسی در این حوزه، به خصوص در کشورمان شدیدا احساس می شود. به همین دلیل مولفین تصمیم به ارائه این کتاب به عنوان اولین فهرست واژگان دانشگاهی گرفتند تا بتواند گامی باشد در پر کردن خلاء در جامعه ی دانشگاهی.

این کتاب شامل 570 واژه دانشگاهی می باشد که با مشتقات آن به طور رایج در متون دانشگاهی و علمی مورد استفاده قرار می گیرد. این فهرست توسط خانم دکتر ‘Averll Coxhead’ استاد زبان دانشگاه ‘Massey’ ارائه شده است. جامع بودن این فهرست به اندازه ای بود که انتشارات لانگمن در سال 2005 به طور رسمی این فهرست را تایید و تحت عنوان فهرست واژگان دانشگاهی به سراسر دنیا معرفی کرد و در حال حاضر تنها فهرست مورد تایید انتشارات لانگمن در این حوزه می باشد.

بدون شک این فهرست کامل ترین و جامع ترین منبع در زمینه فراگیری واژگان دانشگاهی می باشد که مخاطبان اصلی آن جامعه دانشگاهی، زبان آموزانی که قصد شرکت در امتحاناتی مانند …TOEFL, IELTS, TOLIMO, GRE, CAE, FCE، را دارند به خصوص برای کلیه شرکت کنندگان آزمون های سطوح کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتر در کشورمان می باشد.

زمان بندی در اصل برای ورزشکاران قدرتی و توانی که در تلاش برای رسیدن به اوج اجرا در هنگام مسابقه هستند به وجود آمده است. اکنون این مفهوم برای همه انواع برنامه های آماده سازی جسمانی گسترش یافته است. بسیاری از مردم شکل گیری زمان بندی تمرین در دهه های 1950 و 1960 را به کشورهای بلوک شرق نسبت می دهند. جالب توجه این که، نظریه زمان بندی براساس کار یک هورمون شناس کانادایی به نام هانس سلای پایه ریزی شده است. هانس سلای درباره غده آدرنال و اثرات انواع مختلف فشار برروی حیوانات مطالعه کرد. وی مفهوم سندرم سازگاری عمومی را ارائه داد که براساس آن عامل فشارزا ابتدا موجب کاهش چشمگیر در عملکرد فیزیولوژیکی می شود، اما اگر حیوان زنده بماند، در طول 6 تا 8 هفته سازگاری به فشار رخ می دهد و سرانجام این سازگاری به فلات می رسد. اگر فشار حذف نشده، یا تغییر نکند، موجب اختلال شده و حیوان خواهد مرد. تمرین زمان بندی شده، مانند اصل تنوع که کلید آماده سازی جسمانی مطلوب با تمرین قدرتی بلندمدت است، ارتباط تنگاتنگی با اصل اضافه بار تدریجی دارد. در واژه شناسی زمان بندی دیدگاه های متفاوتی به شرح ذیل وجود دارد:

1.واژه شناسی سنتی آمریکایی

2.واژه شناسی سنتی اروپایی

3.واژه شناسی جدید آمریکایی که ریشه در واژه شناسی سنتی اروپایی دارد.

تنوع در واژه های زمان بندی، درک برنامه تمرینی زمان بندی شده را با مشکل مواجه می سازد. علاوه براین، الگوهای پیشنهادی متعددی برای استفاده از زمان بندی وجود دارد. با این حال، همه انواع واژه شناسی زمان بندی، نوع ویژه ای از تمرین، بخش معینی از یک سال تمرینی یا مدت معینی از زمان یک سال تمرین را توصیف می کنند. این امر درک همه الگوهای گوناگون واژه شناسی زمان بندی را کاملا آسان می نماید. عموما گسترش واژه شناسی اولیه زمان بندی به اروپایی ها نسبت داده می شود. برخی از آمریکایی ها، از واژه شناسی اروپایی و برخی دیگر از واژه شناسی خود برای توصیف برنامه های تمرینی زمان بندی شده استفاده می کنند.

سازگاری مفاهیم زمان بندی جهت استفاده در طراحی برنامه های تمرین قدرتی برای ورزشکاران غیرقدرتی و غیرتوانی می تواند با تعدیل مفاهیم سنتی و دستکاری متغیرهای کوتاه مدت برنامه تمرین (برای مثال زمان بندی فواصل استراحت برای بالا بردن تحمل اسیدلاکتیک) ایجاد شود.

به هنگام انتقال از حالت استراحت به فعالیت، همزمان با افزایش برون ده قلبی توزیع مجدد جریان خون در بافت ها صورت می گیرد. ظرفیت پمپاژ قلب طی فعالیت ورزشی به طور کامل نمی تواند خون را به همه بافت ها و اندام ها برساند. بنابراین، جریان خون برخی اندام ها مانند کبد و کلیه کاهش می یابد. این اندام ها می توانند کاهش موقتی در جریان خون را تحمل نمایند، زیرا در حالت استراحت آنها سهم بیشتری از برون ده قلب را نسبت به آنچه برای سوخت و ساز پایه نیاز دارند دریافت می کنند. بیشتر حجم خون به نواحی و یا بافت هایی که نیاز بیشتری دارند به خصوص عضلات هدایت می شود. جریان خون پوست هم افزایش برجسته ای پیدا می کند تا گرمایی که به وسیله انقباضات عضلانی تولید شده را دفع کند.

توزیع مجدد جریان خون از طریق تغییراتی در مقاومت رگ های خونی رخ می دهد. مقاومت با انبساط و انقباض سلول های عضلات صاف در دیواره رگ های خونی تغییر می یابد. سلول های عضلانی صاف در دیواره رگ ها به وسیله سیستم عصبی خودکار کنترل می شوند. طی فعالیت ورزشی، افزایش فعالیت سیستم عصبی سمپاتیکی موجب انقباض سلول های عضلانی صاف دیواره رگ ها می گردد، در نتیجه قطر رگ ها کاهش می یابد. بنابراین، خون کمتری به برخی بافت ها جریان می یابد. کاهش جریان خون به این اندام ها تضمین می کند که فشار خون میانگین سقوط نکند، وقتی گروه های عضلانی بزرگ در حال کار کردن هستند. عضلات در حال انقباض ذراتی مانند نیتریک اکساید و آدنوزین آزاد می کنند که اثرات متضادی دارند: آنها سلول های عضلانی صاف رگ ها را ریلکس (انبساط) می کنند، به طوری که قطر رگ های خونی بزرگتر می شود و اجازه می دهند خون بیشتری به عضلات برسد.

دستگاه قلبی عروقی باید همیشه خون کافی به مغز و قلب برساند. این اندام ها در نبود اکسیژن حتی به مدت بسیار کوتاه آسیب جدی می بینند.