شما به عنوان یک مدیر رویداد باید مدیریت انحرافات از برنامه عملیاتی را که ممکن است به هر دلیلی اتفاق بیفتد مدیریت کنید. این یک وظیفه مهمی خواهد بود. به گفته وینجگارد و دوریس (2006)، دانش ضمنی برای قضاوت درباره دقت در عملکرد مورد نیاز است. دانش ضمنی به دانش پیشرفت مربوط می‌شود. همان طوری که بیان شد، دانش ضمنی از طریق تجربیات فردی بدست می‌آید. دانشی است که شما در طی سالیان به عنوان دانشجو، داوطلب، و یا به عنوان مدیر به دست آورده‌اید. “حس شغلی” است که سال‌ها بودن در آنجا نشات می‌گیرد. شون (1983)، در کتاب خود با عنوان “شاغل انعکاسی”، متخصصین را افرادی می‌داند که توانایی کار در “مناطق تعیین نشده” را دارند که در آن آموزش‌های لازم، برایشان آماده نشده است. این امر مستلزم کاربرد دانش است. چندین نکته می‌تواند در حفظ و تداوم اجرا به شما کمک کند:

انحرافات را از برنامه‌های عملیاتی و از طریق مکانیسم‌های متنوعی از قبیل بررسی دوره‌ای پیشروی، گزارشات روایی، و مشاهدات مستقیم تعیین کنید.

فضایی را ایجاد نمایید که در آن افراد از گزارش بموقع فعالیت‌ها، شامل مسائل و مشکلات نترسند.

منتظر گزارشات پیشروی نباشید؛ در خطوط اصلی اجرا قرار گرفته و سوالات را شنیده و پاسخ دهید.

هر برنامه اجرا شامل ریسک‌هایی است که برخی از آنها قابل پیش‌بینی نیستند.

یک برنامه احتمالی را برای همه مسائل قابل پیش‌بینی ایجاد کرده و برای ارزشیابی و مدیریت مسائل پیش‌بینی نشده، یک استراتژی را آماده داشته باشید (برگرفته از “چگونه به مسیر ادامه دهیم: دریافت و پاسخ به انحرافات از برنامه”، 2006).

زمانی که متوجه شدید که انحراف از برنامه وجود دارد، به ارائه یک استراتژی برای قرار دادن وظایف در مسیر خود نیاز دارید. یک مدیر ماهر و باتجربه در رویداد باید مسائل را حل کرده، یک فرایند تصمیم‌گیری را ایجاد نموده، و روش‌های جایگزین را انتخاب کرده تا اطمینان حاصل نماید که فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده با خطوط زمانی و سطوح قابل قبول تکمیل و انجام آن هم‌خوانی دارد.

بدن دستگاه بسیار موثری برای سازگاری با قرار گرفتن در معرض بلندمدت در ارتفاع بیش از 1000 متر دارد. PO2 کم تجربه شده در ارتفاع باعث افزایش تقریباً فوری در مقادیر سلولی پروتئین فشاری به نام سازه القایی هیپوکسی 1 (HIF-1) می‏شود. حتی با نبود فشار فیزیولوژیایی مانند فشار هیپوکسی، HIF-1 در بیشتر سلول‌های بدن، از جمله سلول‌های کلیوی، تولید می‌شود. در ارتفاع کم‌تر، زمانی که سطح اکسیژن در بدن طبیعی است، تولید “تشکیل‌دهنده” (پیوسته) HIF-1 به سرعت با تخریب پروتئین دنبال می‏شود؛ زیرا با فشار کم به پروتئین نیازی نیست. در حالی که این فرآیند تخریب تولید HIF-1 ممکن است در ابتدا بیهوده به نظر برسد، با هیپوکسی، تخریب HIF-1 در سلول‏های ‏کلیوی متوقف می‏شود و سطح آن به سرعت افزایش می‏یابد. مقادیر زیاد HIF-1 در کلیه سپس ژن‏هایی ‏را فعال می‏کند، که تولید هورمونی به نام اریتروپویتین (EPO) را پیام‏رسانی می‏کند. EPO از کلیه به جریان خون آزاد می‏شود که پیامد آن ایجاد یک سری تغییرات سازگاری ​​در بدن است، که فشار هیپوکسی را کمتر می‏کند. به طور ویژه،EPO تولید گلبول‌های قرمز خون در استخوان‌های بلند، سازه‏های رشد اندوتلیال عروقی را که در تولید رگ‌های خونی جدید در بافت‌های فعال متابولیکی درگیر هستند و نیتریک اکساید سنتاز که سنتز نیتریک اکساید را که در گشادشدگی رگ‏ها نقش دارد، تحریک می‌کند.
افزایش تولید گلبول‏های ‏قرمز خون ، واکنش سازگاری مهم در افرادی است که از ارتفاع کم به ارتفاع زیاد 1000 متر حرکت می‏کنند. افزون بر این، افزایش تولید گلبول‏های ‏قرمز خون نیز، سازگاری ژنتیکی حفاظت شده برای گروه‏های ‏بومی خاصی از مردم است که نسل‏ها ‏در ارتفاع زیاد زندگی کرده‌اند. در این کوهستان‌های بومی، خون آنها ظرفیت حمل اکسیژن بیشتری دارد، زیرا داشتن گلبول‌های قرمز بیشتر به این معنا است که هموگلوبین بیشتری وجود دارد، مولکولی که به اکسیژن تنفسی متصل می‌شود و انتقال می‌یابد.

امروزه برای درک رفتار مصرف کننده محققان مفهوم آرزو را مورد توجه قرار می دهند. آرزو به عنوان یک بنای انگیزشی بسیار انقلابی عمل می کند، چرا که توجه را از روند برآوردن به هیجان ناشی از چگونگی این برآوردن معطوف می کند. این موضوع درک بهتری از سیری ناپذیری مصرف کننده در نیازها و خواسته هایش را به دست می دهد. به علاوه آرزو روح اغوا کننده بسیاری از محصولات معاصر را نمایان تر ساخته و احساسات عمیقی را که به ایجاد تصویر ذهنی مصرف کننده می انجامد، روشن تر می کند. عواطف، تمایلات بی قاعده و لذت های جسمی مرکز تجربیات آرزو هستند. آرزو جنبه جسمانی انگیزش را بدون پائین آوردن آن تا حد نیازهای زیستی معرفی می کند، مفهوم آرزو تاکید می کند که اگرچه نیازها، آرزوها و خواسته ها، روانشناختی به شمار می روند، ولی مفهوم جامعه برای درک آرزوها بسیار مهم است. بنابراین آرزو به جنبه های جامعه شناختی طبیعت نیاز بر می گردد. نتایج یکی از بررسی ها در زمینه آرزوهای مصرف کنندگان در دانمارک، ترکیه و آمریکا نشان داد که آرزوها بسیار عمیق تر از خواسته ها هستند، به طوری که آرزوها اغلب گردشی و سیری ناپذیرند و آنچه مورد آرزوست، اغلب روابط اجتماعی متنوع با مشارکت مصرف و تجارت مصرفی است. در نهایت آرزو رابطه جالبی با کنترل دارد. در یک سو کنترل آرزو را می کشد، همان طور که بسیاری از مصرف کنندگان بیان کرده اند متضاد آرزو، زندگی یکنواخت روزمره با الگوی ثابت است. در سوی دیگر، آرزو بسیار مضر است چرا که عناصری مثل زیاده روی و نبود کنترل روی خود را دربردارد. تحقیقات نشان می دهد که آرزو خوب است، اما اگر کنترل نشود، مضر بوده و ممکن است به رویاهای غیرممکن بینجامد یا به زیاده روی و خروج از هنجاری منتهی شود. در تبلیغات بازاریابی تلاش می شود محصولات به گونه ای نمادین کدگذاری شوند تا به نشانه های روانشناختی- آرمانی و به آرزوهای مصرف کنندگان تبدیل گردند.

ذخایر مواد کربوهیدراتی بدن و گلیکوژن کبد و عضلات، بلافاصله در آغاز تمرین مورد استفاده قرار می گیرد. بازده گلوکز کبدی تقریبا نیازمندی های افزایش یافته عضلات منقبض شده را برطرف می سازد تا غلظت گلوکز خون در طول تمرینات زیر بیشینه بدون تغییر حفظ شود. سطوح گلوکز یا قند خون به طور طبیعی در ابتدای تمرینات شدید افزایش می یابد و تنها زمانی که ذخایر گلیکوژن کبدی تا نزدیک به واماندگی تخلیه می شود، کاهش می یابد. کنترل و تنظیم رها شدن گلوکز کبدی فرآیند پیچیده ای است که به کنترل هورمونی و علائم بازخوردی عضلات در حال انقباض بستگی دارد. مصرف گلوکز در عضله تمرین کرده مستقیما به شدت تمرین بستگی دارد که با تنظیم جریان خون عضله از طریق افزایش انتقالی گلوکز غشاء پلاسمایی عضله در حال انقباض، تسهیل می گردد. مقدار حداکثر مصرف گلوکز در غلظت طبیعی جریان خون در حدود 0.4 میلی مول در دقیقه بر کیلوگرم در عضلات در حال تمرین است. مصرف گلوکز همچنین به ظرفیت فسفوریله کردن گلوکز از طریق فعالیت آنزیم هگزوکیناز وابسته است. ذخیره اصلی مواد کربوهیدراتی بدن، گلیکوژن عضله است که همواره با ذخیر گلیکوژن کبدی، انرژی لازم برای عضلات در حال تمرین را فراهم می کند.

میزان مصرف گلیکوژن در زمان استراحت و در حین تمرینات با شدت پایین، هنگامی که قند خون و اسیدهای چرب آزاد، منبع اصلی سوختی بازسازی ATP می باشند، کم است. با افزایش شدت تمرین، استفاده از مواد کربوهیدراتی به عنوان ماده اولیه تولید انرژی به تدریج افزایش می یابد تا تقریبا همه نیازهای انرژی انقباضی در شدت های تمرینی نزدیک به حداکثر، اکسیژن مصرفی فرد را تامین کند. مقدار حداکثر تولید انرژی هوازی از گلیکوژن عضله در حدود 35 میلی مول ATP در دقیقه بر کیلوگرم عضله در حال تمرین است که با میزان تجزیه گلیکوژن به مقدار یک میلی مول در دقیقه بر کیلوگرم وزن کلی بدن مطابقت دارد. مکانیزم یا مکانیزم های کنترل شده تکمیل مصرف چربی و مواد کربوهیدراتی در خلال تمرین هنوز به خوبی شناخته نشده اند.

ذخایر گلیکوژن عضله هم چنین می توانند ATP را به طور هوازی، با سرعتی دو برابر روش های هوازی تولید کنند. تولید انرژی بی هوازی می تواند در چند هزارم ثانیه فعال شود در حالی که تولید انرژی در مسیر هوازی برای رسیدن به حالت پایدار به چندین دقیقه زمان نیاز دارد. بنابراین، استفاده بی هوازی از مواد کربوهیدراتی در طول دوره انتقال از استراحت به تمرین و در خلال دوره های تمرین شدید، هنگامی که نیازهای انرژی برای انقباض فراتر از ظرفیت تولید انرژی هوازی است، به عنوان تولیدکننده انرژی برای ورزشکاران بسیار مهم است.

سازمان های ورزشی برای دستیابی به اهداف و مقاصد خود به تدوین انواع برنامه ریزی نیاز دارند که افق های مختلف زمانی سازمان آنها را تحت پوشش قرار دهد. در این راستا با در نظر گرفتن افق زمانی، برنامه ریزی را می توان به برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تقسیم کرد.

برنامه های کوتاه مدت عموما دوره زمانی یک ساله و کمتر از یک سال را مدنظر قرار می دهند. معمولا در سازمان های ورزشی مانند فدراسیون های ورزشی، هیئت ها و انجمن های ورزشی و همچنین ادارات تربیت بدنی سازمان ها و نهادهای مختلف برنامه های سالانه تهیه می شود که این نوع برنامه ها زیر مجموعه برنامه های کوتاه مدت به شمار می روند. برنامه های کوتاه مدت در سازمان های ورزشی از جایگاه مهمی برخوردار هستند، به طوری که وزارت ورزش و جوانان به منظور هماهنگی و برنامه محور کردن فدراسیون های ورزشی کشور، در یکی از ادارات تابعه خود واحدی برای تهیه و تنظیم تقویم ورزشی پیش بینی کرده است که علاوه بر نظارت و هماهنگی بر تقویم ورزشی فدراسیون ها، در هر سال کتابچه ای تحت عنوان تقویم ورزشی فدراسیون های ورزشی منتشر و در اختیار جامعه و علاقه مندان قرار می دهد. هدف از تدوین تقویم ورزشی همه فدراسیون های ورزشی این است که سازمان ها و نهادهای مختلف ورزشی در تهیه و تدوین برنامه های سالانه سازمان متبوع هماهنگی لازم را با فدراسیون های ورزشی و وزارت ورزش و جوانان به عمل آورند. در برنامه های میان مدت دوره های زمانی 1 الی 2 ساله و در برنامه های بلند مدت دوره های زمانی 3 ساله و بیشتر مورد توجه هستند. کمیته ملی المپیک معمولا برنامه ای چهارساله برای حضور در بازی های المپیک و بازی های آسیایی تهیه می کند که این نوع برنامه ریزی در ردیف برنامه های بلند مدت قرار دارد.

در سازمان های ورزشی مدیران عالی (مانند وزیر ورزش و جوانان، رئیس کمیته ملی المپیک، معاونین وزارت ورزش و جوانان و معاونین و هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک) به دلیل شناخت بهتر از وضعیت کل سازمان مربوطه، بیشتر در طراحی برنامه های بلند مدت مشارکت می کنند و برای دستیابی به مقاصد اصلی و کلی سازمان تلاش می کنند.

همیشه میزان مشخصی از انرژی، صرف ادامه حیات می‌شود و برای حفظ عملکرد تمامی فرآیندها، متابولیسم حالت پایه یا استراحت ضروری است. این میزان انرژی لازم، معرف میزان متابولیسم پایه (BMR) است. معمولا میزان آن را در شرایط کاملا کنترل‌شده‌ای اندازه‌گیری می‌کنند و عموما با روش کالری‌سنجی غیرمستقیم انجام می‌شود. در این روش، اندازه‌گیری در یک اتاق تاریک و پس از بیدار شدن فرد از 7 الی 8 ساعت خواب و 12 ساعت ناشتا (برای اطمینان از غیرفعال بودن دستگاه گوارش) و در وضعیت استراحت و در حالت خوابیده صورت می‌پذیرد. BMR و میزان متابولیسم استراحتی (RMR) با هزینه انرژی در حالت استراحت (REE) که گاهی به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند، کمی متفاوت می‌باشد. دو مورد آخر، دارای محدودیت می‌باشند و کمتر ارزیابی می‌شوند زیرا نیاز به انجام آزمایش در طول شب نیز است. برای سادگی کار در این کتاب، واژه RMR اشاره به هر سه عبارت دارد.
میزان RMR، توسط عوامل مختلفی، تحت تأثیر قرار می‌گیرد. بیماری همراه با تب و داروهای خاص، می‌تواند باعث افزایش میزان RMR شود. با بالا رفتن سن و کاهش میزان کالری دریافتی نیز میزان آن کاهش می‌یابد. اندازه بدن و ترکیب بدن نیز مهم است. به‌عنوان نمونه، میزان آن با افزایش وزن بدن، قد و سطح مقطع پوست بدن نیز افزایش می‌یابد. میزان متابولیسم بافت چربی (چربی بدن) کمتر از بافت عضلانی است، بنابراین افزایش توده عضلانی بدون چربی باعث افزایش آن می‌شود. نتایج محاسبه RMR را می‌توان به‌صورت RMR روزانه (Kcal/ day) یا سرعت RMR (Kcal /min) نیز گزارش کرد.

فوتبال به عنوان ورزشی که دائما با برخورد سروکار دارد، بازیکنان را در خطر آسیب های مختلف قرار می دهد برخی از این آسیب ها مانند ضربات، برخوردهای تصادفی و التهاب ها در اکثر اوقات اتفاق می افتند. برای به حداقل رساندن این آسیب ها، تمام تلاش خود را برای ایجاد یک زمین تمرین یا بازی امن و بی خطر انجام دهید. این امر از طریق نظارت و برنامه ریزی، قرار دادن بازیکنان در گروه های سنی مشابه و ایجاد یک راهنمای اخلاق ورزشی به وجود می آید.

بازیکنان در حین تمرین و مسابقه بایستی لباس مناسب بپوشند. تمام بازیکنان و دروازه بان ها بایستی از محافظ پا (قلم بند) برای جلوگیری از آسیب های ناحیه تحتانی پا استفاده کنند. اکثر محافظ های موجود در بازار، از جنس پلاستیک نرم بوده و تقریبا ارزان هستند. دروازه بان ها بایستی لوازم و تجهیزات مناسب خود از قبیل شلوار و شورت ورزشی ابردار را به همراه داشته باشند. این قضیه به خصوص برای بازیکنانی که بر روی چمن طبیعی خشک یا چمن مصنوعی بازی می کنند حائز اهمیت است. شلوار و شورت ورزشی دروازه بان ها بایستی در قسمت باسن دارای ابر و نرم بوده تا از آسیب های این ناحیه پیشگیری شود. دستکش نیز از تجهیزات مهم یک دروازه بان است. دروازه بان های جوان چنان چه در سالن بازی می کنند (فوتسال)، بایستی از کلاه های به خصوصی که دارای ابر هستند استفاده کرده تا از آسیب های ناحیه سر پیشگیری شود.

در هنگام حمل و جا به جایی دروازه های فوتبال بایستی بسیار مراقب بود. برخلاف وزن سنگین و اندازه بزرگ این دروازه ها (8 فوت ارتفاع و 24 فوت عرض)، چنانچه آنها به زمین کاملا متصل نشده باشند و بازیکنی از آن آویزان شود (یا باد شدیدی بوزد) به راحتی واژگون می شوند. تیم های حرفه ای می توانند با ابزار در دسترس، دروازه ها را به زمین کاملا محکم کنند. چنانچه تیم شما از نظر مالی مشکل دارد (که در بیشتر تیم ها این مشکل وجود دارد)، می توانید از مخروط ها، پرچم ها و سایر علائم به جای دروازه استفاده نمایید؛ دروازه های کوچک نیز که برای رده های سنی پایین درست شده اند با گذاشتن چند کیسه شن در اطراف تیرک غیرقابل حرکت می شوند.

برای شروع تمرینات قدرتی نمی توان حداقل سنی را منظور کرد؛ اما به هر روی، کودکان باید پیش از آغاز تمرینات مقاومتی، برای درک و پی گیری دستورالعمل تمرین به بلوغ عاطفی رسیده باشند. شرکت کنندگان باید به برنامه تمرینات قدرتی نگرش مثبتی بیابند. کودکانی را که علاقه ای به اجرای این گونه تمرینات ندارند، نباید به این کار واداشت. گفتنی است که پسران و دختران خردسال (6 ساله)، توانسته اند برنامه تمرینات قدرتی جوانان را با موفقیت انجام دهند.

هنگامی که نوجوانان، در ورزش های سازمان یافته ای همچون فوتبال، راگبی، بسکتبال، شنا، ژیمناستیک، باله، اسکیت و مانند آن ها شرکت می کنند، باید بخشی از برنامه شان به فعالیت های مقاومتی هدایت شده اختصاص یابد؛ یعنی روند بخردانه ای برای کاهش آسیب های ورزشی و آمادگی جوانان در پیش گرفته شود تا عملکرد ایشان بهتر شود و از حضور خود در ورزش احساس رضایت کنند. کودکان باید دست کم دو سه ماه پیش از آغاز فعالیت های ورزشی تخصصی، به تمرینات قدرتی بپردازند. به یاد داشته باشید که جوانان تنها با شرکت در ورزش ها به آمادگی مناسب نمی رسند بلکه، برای شرکت در هر رخداد ورزشی باید به شرایط و وضعیت متناسب دست یابند.

گرچه مفهوم آمادگی پیش از فصل کودکان ممکن است شگفت بنماید، با این همه یافته های پژوهشی نشان می دهند که بیش تر نوجوانان ناآماده برای ارضای نیازهای جسمانی خود در موقعیت های تمرین و بازی، به ورزش می پردازند. بنابراین، مفهوم یاد شده این باور را در ورزشکاران جوان برمی انگیزد که پیش از آغاز تمرینات تخصصی ورزشی، در برنامه های فراگیر آمادگی شرکت کنند. برخی از والدین و مربیان پیش تر می پنداشتند که تخصصی کردن زودرس تمرینات، رمز موفقیت های آتی فرزندان شان در ورزش های تخصصی است. با این همه، آشکار شده است که تمرینات آماده سازی و شرکت در مهارت ها و فعالیت های گوناگون، بیش تر در موفقیت های آتی ورزشکاران در رشته های ورزشی نقش دارد، تا تخصصی شدن زودرس فعالیت ورزشی.

هرکدام از اندام ها و فرایندهای مختلف زیستی و گوارشی، از عوامل ضروری برای گوارش و جذب مناسب غذا به شمار می روند. با این حال، این دستگاه که کاملا تنظیم شده است، می تواند باعث ایجاد مشکلاتی نیز شود. بسیاری از عوامل بر عملکردهای معدی- روده ای تاثیر می گذارند. دستگاه عصبی مرکزی، تاثیر عمده ای را از طریق ارتباطات متقابل عصبی- غدد درون ریز برجای می نهد. حالت عاطفی و احساساتی می تواند با درجات متفاوت، بر عملکرد گوارشی تاثیر داشته باشد. برای مثال، بسیاری از افراد گرفتگی روده و مشکلات محدودی را در شرایط پرتنش مانند یک قرار ملاقات مهم یا یک بازی بزرگ تجربه می کنند. برخی از افراد در هنگامی که خون خود را می بینند دچار «ناراحتی معده» می شوند و به خوبی مشخص است فشار عاطفی با ایجاد ناهنجاری های معده ارتباط دارد. شواهد اخیر نشان می دهد اغلب مشکلات معدی- روده ای را می توان با پیروی از یک رژیم غذایی سالم و انجام ورزش های منظم و مناسب درمان کرد. به طور مثال انجام فعالیت ورزشی منظم، سبب افزایش سرعت تخلیه معده و کاهش احتمال ابتلا به بیماری های کبدی، سنگ مثانه، سرطان کولون و یبوست می شود.

مشکلاتی که با هرگونه فرایند یا اندام گوارشی همراه است، می تواند از جذب مواد مغذی کافی جلوگیری کند و بدین ترتیب تاثیری منفی بر شرایط تغذیه ای فرد داشته باشد. برای مثال مشکلات دندانی، جویدن را مشکل می سازد و نوع غذاهایی که قابل مصرف است را محدود می نماید. این موضوع باعث کاهش تماس بین مواد مغذی موجود در غذاها و آنزیم های گوارشی خواهد شد. مشکلات لوزالمعده می تواند باعث محدودسازی قابلیت دسترسی آنزیم های مورد نیاز برای گوارش چربی ها و پروتئین ها شود. مشکلات کبدی یا کیسه صفرا، ممکن است برای جذب چربی ها ایجاد اختلال کند… هرچقدر مطالب بیشتری در مورد این شرایط بدانیم، به نحو مطلوب تری قادر به پیشگیری یا کاهش مشکلات ناشی از آن ها خواهیم بود.