فکر نمی‌کنم باید کلاسی پر از دختر داشته باشید تا بتوانید آن‌ها را درگیر فیزیک کنید، اگرچه این امر می‌تواند کمک‌کننده باشد، اما قطعا به معلمی نیاز خواهید داشت که به تفاوت‌های میان شیوه آموزش دخترانه و پسرانه آگاهی داشته باشد و به آن احترام بگذارد. اگر بحثی را که در فصل دوم درباره تفاوت جنسیتی در سیستم بینایی مطرح کردیم- چگونه سیستم بینایی پسرها بیشتر برای اشیای در حال حرکت مورد استفاده قرار می‌گیرد و سیستم دخترها برای رنگ و جزئیات- به یاد بیاورید، آنگاه این تفاوت‌های جنسیتی در استراتژی‌های آموزشی در مفهوم بزرگ‌تری برای شما معنا پیدا می‌کند.
بعضی از نکاتی که درباره شیوه آموزش دخترانه کشف می‌کنیم ممکن است به همان اندازه‌ای که دوباره آن‌ها را کشف می‌کنیم، به آن توجهی نشده باشد. تاریخ‌دانی به نام کیم تالی نشان داده است که در دهه نخست قرن نوزدهم، دخترها معمولا در موضوعاتی مانند فیزیک و نجوم عملکرد بهتری از پسرها داشتند. در همان دوران، پسرها در یادگیری زبان‌های خارجی به خصوص لاتین و یونانی از دخترها پیشی گرفتند. این تفاوت در عملکرد، عظیم بود. هنگامی که دخترها و پسرها در امتحان مشابهی در فیزیک شرکت می‌کردند- 70 درصد دخترها در مقایسه با 30 درصد پسرها در درس فیزیک قبول می‌شدند. این تفاوت‌ها در سراسر ایالات متحده آمریکا و در تمام اقشار اجتماعی، از مدارس خصوصی تراز اول گرفته تا مدارس یتیم‌خانه‌ها و بومیان آمریکا مشاهده می‌شد. تفاوت‌ها در کارایی به حدی جهان شمول بود- دختران علاقه‌مند به دانش و پسران علاقه‌مند به زبان‌های کلاسیک که فرهیختگان قرن نوزدهم ضرب‌المثلی داشتند: «علم برای خانم‌ها، آثار کلاسیک برای آقایان.»
چه خبر بود؟

کودکان از طریق بازی با اسباب‌بازی‌هایشان درباره خودشان و دنیایشان می‌آموزند. در پنجاه سال گذشته، تولید انبوه اسباب‌بازی‌های ارزان قیمت باعث شد که آن‌ها با تعداد بالا و تنوع زیاد در دسترس همگان باشند. حتی امروزه فرزندان خانواده‌های کم‌درآمد، اسباب‌بازی‌های بیشتری از بچه‌های نسل قبل دارند. اسباب‌بازی‌ها که قبلا کودکان فقط در مناسبت‌های خاص مثل کریسمس و تولد می‌گرفتند، حالا هرروزه در تمام طول سال خریده می‌شوند. کیفیت آن‌ها هم تغییر کرده است. این وسایل بازی گرمای چوب، بافت طبیعی، پنبه یا پشم و استحکام فلز را ندارند و بسیاری از آن‌ها از پلاستیک ساخته شده‌اند. اسباب‌بازی‌های امروزی از گذشته خودکارتر هستند. اسباب‌بازی‌های کوکی و پیچی اولین نسل این نوع وسایل بودند. حالا اسباب‌بازی‌هایی که تراشه‌های کامپیوتری کوچک در آن‌ها جاسازی شده است صدای کودک را تشخیص می‌دهند، به احساساتی نظیر تعجب یا ترسیدن واکنش نشان می‌دهند و به کلمات خاصی که کودک می‌گوید پاسخ می‌دهند. همه این‌ها روی توانایی‌های فردی و اجتماعی، نگرش و ارزش‌هایی که کودکان از بازی با اسباب‌بازی یاد می‌گیرند تاثیر گذاشته است. بازی با اسباب‌بازی‌ها یکی از راه‌هایی است که از طریق آن کودکان تمایلاتی نظیر قوه تخیل و رویاپردازی خود را پرورش می‌دهند. مانند استعدادهای نهانی دیگر انسان، خلاقیت و رویاپردازی هم فقط از طریق تمرین کردن رشد می‌کنند، اما تعداد زیاد اسباب‌بازی‌هایی که کودکان امروزی در اختیار دارند باعث می‌شود که قدرت آن برای درگیر کردن کودک در تفکر نمایشی کمتر شود. فراوانی هم مثل آشنایی، باعث کم اهمیت شمردن می‌شود. نوه من که دختری پیش‌دبستانی است، واقعا قدر اسباب‌بازی‌هایش را نمی‌داند، چون آن‌قدر وسیله بازی دارد که ارزشی برایش ندارند.