هیچ عادتى نیست که نتوان آن را از میان برداشت. هر عادتى مى‌تواند در معرض کنترل‌هاى ما قرار بگیرد. کسى را با احساس قدرتمند کنترل خویشتن به من نشان دهید تا من برنده‌اى را به شما نشان بدهم. از سوى دیگر بازنده فاقد توانمندى کنترل کردن خود است. بنابراین اگر عادت‌هایى را که به زیان ما کار مى‌کنند از میان برنداریم، خواندن بقیه مطالب کتاب مفهومش را از دست مى‌دهد.
موفق‌هاى زندگى از مخرج مشترکى بهره دارند. آن‌ها بر عادت‌هاى خود مسلط هستند. براى لحظه‌اى به آن‌هایى که در زندگى ناموفق‌اند نگاهى بیندازید. عکس این مطلب در مورد آن‌ها صدق مى‌کند. ناموفق‌ها با شکست سنگین روبه‌رو شده‌اند؛ زیرا فاقد نظم و ترتیب شخصى هستند. این‌ها به مقولات و مواردى که در زندگى اهمیت دارد، بهاى لازم را نداده‌اند.

بزرگى در عالم خواب دید که کسى به او مى‌گوید: «فردا به فلان حمام برو و کار روزانه‌ى حمامى را از نزدیک نظاره کن.» دو شب این خواب را دید و توجه نکرد؛ ولى فرداى شب سوم که خواب دید، به آن حمام مراجعه کرد و دید حمامى با زحمت زیاد و در هواى گرم، از فاصله‌ى دور براى گرم کردن آب حمام، هیزم مى‌آورد و استراحت را بر خود حرام کرده است. به سوى حمامى رفت و گفت: «کار بسیار سختى دارى، در هواى گرم هیزم‌ها را از مسافت دورى مى‌آورى و…»
حمامى گفت: «این نیز بگذرد.»
یکسال گذشت. بار دیگر همان خواب را دید و دوباره به همان حمام مراجعه کرد. دید آن مرد شغلش عوض شده و در داخل حمام از مشترى‌ها پول مى‌گیرد. مرد وارد حمام شد و گفت: «یک سال پیش که آمدم، کار بسیار سختى داشتى؛ ولى اکنون کار راحت‌ترى دارى.»
حمامى گفت: «این نیز بگذرد.»
دو سال بعد باز هم همان خواب را دید. این بار زودتر به محل حمام رفت، ولى مرد حمامى را ندید. وقتى جویا شد، گفتند: «او دیگر حمامى نیست. در بازار تیمچه‌اى دارد و یکى از معتمدین بزرگ است.» به بازار رفت و آن مرد را دید. گفت: «خدا را شکر. تا چندى پیش حمامى بودى، ولى اکنون مى‌بینم معتمد بازار و صاحب تیمچه‌اى شده‌اى.»
حمامى گفت: «این نیز بگذرد.»
مرد تعجب کرد و گفت: «دوست من، کار و موقعیت خوبى دارى، چرا بگذرد؟»
چندى که گذشت، مرد به دیدن بازارى رفت، ولى او آن‌جا نبود. مردم گفتند: «پادشاه فرد مورد اعتمادى را براى خزانه‌دارى خود مى‌خواست، ولى بهتر از این مرد کسى را پیدا نکرد و او در مدتى کم نزدیک‌ترین وزیر پادشاه شد و چون پادشاه او را امین مى‌دانست، وصیت کرد که پس از مرگش او را جانشینش قرار دهند. کمى بعد از وصیت، پادشاه فوت کرد و اکنون او پادشاه است…

وقتى ما با آگاهى افکار منفى را انتخاب مى‌کنیم، وارد احساسات منفى و آگاهانه خود مى‌شویم که در نتیجه‌ی این انتخاب آن را تجربه مى‌کنیم که این با خود، موفقیت را به همراه نمى‌آورد. متأسفانه، همان‌طور که هیل مى‌نویسد: «اغلب مردم هرگز انتخاب نمى‌کنند که قدرتمندترین احساسات خود را براى کارهاى مثبت در اختیار بگیرند.» کسانى که راه ثروت، نفوذ و یا توانایى شناخت را انتخاب مى‌کنند، ذهن نیمه‌هشیار خود را تجهیز مى‌کنند تا پیش‌طرحى براى اقدامات خود تهیه کنند. ما باید ذهن خود را شرطى کنیم که نه‌تنها آنچه را دیگران به دست مى‌آورند تجربه کنیم، بلکه این خواسته‌ها از قبل براى ما مقدر شده است. تنها کارى که باید بکنیم این است که براى به دست آوردن آنچه انتخاب کرده‌ایم برنامه‌هاى لازم را تدارک ببینیم.

یکى از قدرتمندترین روش‌هاى انگیزه‌بخشى تقویت است. آنچه را تحسین و تأیید کنید، به جا بیاورید و تقویت کنید، تکرار مى‌شود و اغلب این تکرار بارها و بارها اتفاق مى‌افتد. وقتى رفتارى را با گفتن اینکه چقدر کار خوبى بوده که انجام شده تقویت مى‌کنید، به کارکنانتان روحیه‌ی عالى مى‌دهید و بنابراین آن‌ها پیوسته مترصد یافتن راه‌هایى مى‌شوند که آن رفتار را تکرار کنند. اگر کارهاى خوب را تعریف و تحسین نکنید، اگر رفتارهاى خوب را تأیید نکنید، از میزان تلاش کارکنان خود براى خوب ظاهر شدن مى‌کاهید.
بسیارى از مدیران معتقدند همین که در پایان ماه چک حقوق کارکنان خود را مى‌پردازند، براى تشویق آن‌ها کافى است؛ اما این‌طور نیست و کارکنان نظرى دیگر دارند. هرگاه کارکنان کارى را در حد عالى انجام مى‌دهند، انتظار دارند که رفتارشان دیده شود و مورد تشویق و تحسین قرار بگیرند.

نوع بهترى از معامله هم وجود دارد و آن «مذاکره برنده ـ برنده» است. این چیزى است که باید هدف شما باشد. در مذاکره برنده ـ برنده هر دو طرف احساس مى‌کنند که برنده شده‌اند. هر دو طرف احساس مى‌کنند که وارد یک معامله عالى شده‌اند. هر دو طرف راضى و خشنود هستند و حاضرند که پاى تعهدات خود بایستند.
در اغلب مواقع مذاکره برنده ـ برنده از یک راه چاره متفاوت از نظرات طرفین استفاده مى‌کند. طرفین مذاکره ایده‌ها و نظرات خود را مطرح مى‌کنند و بعد درحالى‌که نمى‌توانند بر سر قیمت به توافق برسند، هر دو طرف قیمتى متفاوت را پیشنهاد مى‌کنند و آن‌قدر ادامه مى‌دهند که بر سر قیمتى که هر دو با آن موافق‌اند به توافق مى‌رسند.

پس از آنکه زمینه‌هاى کلیدى براى رسیدن به هدف را مشخص کردید، قدم بعدى تعیین معیارهاى عملکرد براى هریک از این زمینه‌هاى کلیدى است. همان‌طور که یوگى برا مى‌گوید: «نمى‌توانید به هدفى که آن را نمى‌بینید شلیک کنید.»
براى اینکه به‌عنوان یک مدیر در بهترین شرایط خود واقع شوید، باید معیارهاى عملکرد را مشخص کنید. حتى لازم است استانداردهاى عملکرد عالى براى هر وظیفه و هر شغل را در زمینه مسئولیت خود مشخص سازید. کارکنان شما باید دقیقا بدانند شما از آن‌ها چه انتظارى دارید و مى‌خواهید آن‌ها با چه کیفیتى کار کنند.
این معیارها باید خاص، مشخص، قابل اندازه‌گیرى و با زمان مشخص باشند. به خاطر داشته باشید: «آنچه قابل اندازه‌گیرى باشد انجام مى‌شود.»
وقتى از دیگران مى‌خواهید کارى برایتان انجام دهند، باید دقیقا به آن‌ها بگویید که مى‌خواهید کارتان در چه سطحى انجام شود و اینکه چگونه شما مى‌خواهید عملکرد آن‌ها را اندازه بگیرید.
شاید بزرگ‌ترین جهش به جلو در تجارت در سال‌هاى اخیر مفهوم مدیریت براساس اندازه‌گیرى بوده است. براین اساس شما استانداردهایى براى هر حوزه فعالیت شرکت خود در نظر مى‌گیرید. تعیین استاندارد تا حدى که مثلا مشخص مى‌کنید تلفن چند بار باید زنگ بزند تا کارمند آن را بردارد.

هدف این کتاب معرفی بسیاری از ایده ها ، نقطه نظرها و راهکارهایی است که موثرترین مردان و زنان در زمینه های مختلف از آن استفاده کرده اند .
هدف این است ابزاری در اختیار شما قرار بگیرد که بتوانید از آن برای دستیابی به موفقیت در زندگی شخصی و شغلی بهره بگیرید .
درست همان طور که فرمانده ای که دارای بهترین سربازان و بهترین تجهیزات است نسبت به حریفان خود برتری دارد ،کسی که به ابزار فکری برتر تجهیز باشد در جریان رقابت به پیروزی و موفقیت می رسد.

توماس واتسون بنیانگذار آى‌بى‌ام، از همه‌ی همکاران خود خواسته بود روى دیوار اتاقشان این کلمه را بنویسند «فکر کنید». در آن روزهاى آغازین هرگاه به مشکلى برمى‌خوردند کسى از همکاران گوشزد مى‌کرد که «فکر کن». به عبارت دیگر هر کس روى مسئله‌اى بیشتر فکر مى‌کرد، امکان اینکه به جواب درست‌ترى برسد افزایش مى‌یافت.
توماس ادیسون زمانى گفت: «فکر کردن دشوارترین کارهاست، به همین دلیل اغلب مردم به هر قیمت که شده، از فکر کردن حذر مى‌کنند.»
یک ضرب‌المثل مى‌گوید: «بعضی‌ها فکر مى‌کنند. بعضی‌ها هم فکر مى‌کنند که فکر مى‌کنند. و بعد به اکثریت انبوه مردم مى‌رسیم که مردن را به فکر کردن ترجیح مى‌دهند.»
خوب فکر کردن کار دشوارى است. اگر مى‌خواهید از قدرت عمیق اندیشه خود استفاده کنید، باید فکر کردن را تمرین کنید.
خوشبختانه هر کارى را که به تکرار انجام دهید، به‌زودى تبدیل به یک عادت مى‌شود. وقتى به عادت تبدیل شد، استفاده از آن ساده مى‌شود. گوته مى‌گفت: «هر چیز قبل از اینکه ساده شود دشوار است.» این موضوع قطعا درمورد شکل‌گیرى عادت‌هاى جدید هم صدق مى‌کند.

عادت‌هاى نو و بهترى را جایگزین کنید
عادت‌ها با توجه به اطلاعات مثبت یا منفى که در معرض آن قرار مى‌گیرید و بعد با تکرار آن اعمال و رفتار تا زمانى‌که شکل خودبه‌خودى پیدا کنند، ایجاد مى‌شوند. وقتى عادتى در شما ایجاد مى‌شود، خودبه‌خود براساس آن رفتار مى‌کنید. نه از خود مى‌پرسید و نه به خود توضیح مى‌دهید که این عادت‌ها چگونه ایجاد مى‌شوند.
بدترین عادت‌ها مبتنى بر باورهاى خودمحدودکننده هستند. بى‌جهت و بدون اینکه دلیل و منطقى وجود داشته باشد، فرض را بر درست بودن آن باور قرار مى‌دهید. طورى رفتار مى‌کنید که انگار این باور درست است. یک گفته قدیمى مى‌گوید: «شما آنچه باور مى‌کنید نیستید، شما آنچه را باور کنید همان مى‌شوید.»

باورهایتان را به چالش بکشید
نقطه شروع موفقیت بیشتر این است که وقتى صرف کنید و فرضیه‌هاى خودبه‌خودى را که شما را از موفقیت بازمى‌دارند به چالش بکشید.
بعضی‌ها فکر مى‌کنند که هوش و فراست کافى ندارند؛ زیرا در مدرسه نمرات خوب نگرفته‌اند. بعد متوجه مى‌شوند که بعضى از موفق‌ترین افراد در پیشرفته‌ترین صنایع هم در مدرسه ضعیف ظاهر شده‌اند.
بعضی‌ها ناموفق‌اند؛ زیرا باور ندارند که خلاق هستند، باور ندارند که از نظم و ترتیب برخوردارند، در مدیریت زمان خوب عمل مى‌کنند، وقت‌شناس هستند یا مى‌توانند مطالب جدید را بیاموزند. آن‌ها مى‌گویند: «من این‌طورى هستم.» آن‌ها بر این باورند که نمى‌توانند رشد و بهبود پیدا کنند.
واقعیت این است که اغلب باورهاى منفى و محدودکننده واقعیت ندارند این‌ها براساس اطلاعاتى هستند که شما به درون خود هدایت کرده‌اید. گاه این‌ها ناشى از انتقادها و نقطه‌نظرهاى دیگران هستند.

عواملى که اجازه نمى‌دهند به حداکثر توانمندى خود برسید
از جمله بدترین باورهاى خودمحدودکننده ترس از شکست است. این همان ترس از دست دادن، ترس از فقر، ترس از اشتباه کردن یا ترس از نرسیدن به هدف است که براى خود در نظر گرفته‌اید. کسانى که گرفتار ترس از شکست هستند، پیوسته مى‌پرسند که چرا نمى‌توان این کار را انجام داد. چرا ایده بدى است یا چرا زمان و پول خود را از دست مى‌دهند. آن‌ها از شکست مى‌ترسند. ترس از شکست خوردن مانند همه هراس‌ها رفتار را فلج مى‌کند، اندیشه را مه‌آلود مى‌کند، در اینجا به یاد ضرب‌المثل غزال زیر نور چراغ مى‌افتیم.

بخش کوچک‌ترى از مردم که هنوز تعدادشان بسیار زیاد است، با اختلال افسردگى عمده روبه‌رو هستند و معناى آن این است که در بخش عمده‌اى از طول عمرشان افسردگى بارها و بارها به سراغ آن‌ها مى‌آید. مى‌توانید فکر کنید که این هم شبیه یک اختلال در غذا خوردن است. ممکن است مدتى خود را گرسنگى دهید اما این لزوما به مفهوم آنورکسیا یا بى‌اشتهایى عصبى نیست، بلکه این یک اختلال روانى است.
حالا باید به این موضوع اشاره کنم که افسردگى براى همه به یک جور نیست. من در اینجا به جاى رجوع به مندرجات کتاب‌هاى مختلف به تجربه‌هاى شخصى خودم اشاره مى‌کنم. یکى از مشکلات کسانى که با احساس افسردگى روبه‌رو هستند این است که وقتى به یک روان‌درمانگر مراجعه مى‌کنند، او بلافاصله آن‌ها را با توجه به آنچه در ذهنش مى‌گذرد طبقه‌بندى مى‌کند. توجه داشته باشید که شما ممکن است افسرده باشید، اما این بدان معنا نیست که افسردگى شما شبیه افسردگى سایرین است. شما چیزى بیش از فهرست نشانه‌ها هستید.
شاید یکى از انواع کلیشه‌اى افسردگى چیزى باشد که من به آن زیرگونه غمگین مى‌گویم. این یکى شباهت فراوانى به اندوه فعال دارد. من براى اینکه بدانم بیمار از این حالت رنج مى‌برد از او مى‌پرسم آیا در برخورد با هر چیزى اشک در چشمانش جمع مى‌شود و میل به گریه پیدا مى‌کند؟