شکار ایده‌ها با تمایل به شناخت محیط پیرامون شروع می‌شود. اما یکی از مهم‌ترین گام‌ها در همین راستا این است که خودتان را نیز بشناسید. در قسمت‌های بعدی درباره‌ی ارزش علاقه‌مندی، دنبال‌کردن ایده‌ها و نیز درباره‌ی آموختن، همچون یک ماشین سخن خواهم گفت. اما کدام انرژی می‌تواند سوخت لازم برای علاقه و کنجکاویتان را تأمین کند؟ سوخت لازم برای شکار از چه منبعی تأمین می‌شود؟
پاسخ ما شایستگی‌هاست. شایستگی، مفهومی بسیار گسترده است. ما درباره‌ی شایستگی برتر سخن می‌گوییم.
در مقدمه، درباره‌ی یک شایستگی موفق و شناخته شده صحبت کردیم: شایستگی والت دیزنی. شایستگی او به‌وجودآوردن محیطی برای تمام اعضای خانواده بود. در داستان زندگی همه‌ی شکارچیان ایده‌ها، اهداف و علایق مشترکی وجود دارد. شایستگی هنری فورد، طراحی و ساخت اتومبیلی بود که همه بتوانند از آن استفاده کنند. او برای تحقق این شایستگی باید فرایند تولید اتومبیل را تغییر می‌داد. تفاوت وارن بافت با همکارانش این بود که روشی کاملا متفاوت را برای سرمایه‌گذاری به‌کار گرفت. او به‌جای تلاش برای پیش‌بینی سود و زیان‌های بازار بورس، سعی می‌کرد اصول و روند کاری شرکت‌ها را بشناسد.

هر چیزی را بیشتر مورد توجه قرار دهید، در ذهنتان پررنگ تر و قوی‌تر می‌شود. وقتی آن چیزی را که می‌خواهید، نمی توانید به دست بیاورید و توجه خود را از آن دور می کنید اهمیتش در ذهن شما کمتر می شود. این روش در مورد انسان‌ها نیز کارایی دارد. به این صورت که هر اندازه فرد علاقه‌مندی خود را به شخصی که مورد نظر است کم کند و به اصطلاح خود را بی‌تفاوت نشان دهد، بیشتر به طرف وی جذب می‌شود. وقتی فرد حیله‌گر با اکثر انسان‌ها، رفتاری توأم با نادیده انگاری دارد، رغبت بیشتری برای دوستی با وی نشان خواهند داد. هیچ انتقامی مانند فراموش کردن حریف نیست، زیرا بی‌ارزش بودن و هیچ بودن را در او القا می‌کند.
بالتازار گراسیان معتقد است: وقتی با کارت تحقیر و نادیده گرفتن بازی می کنید نشان می دهید که بدون آنها نیز قادر به زندگی و کار هستید و این نشانه‌ی توانایی شماست.
نادیده گرفتن، قدرت را افزون و توجه زیاد داشتن، موجب تضعیف شما می‌شود و این روش سیاستمدارانه بهترین نوع انتقام و کسب پیروزی است چون به طرف مقابل خود نشان می‌دهید که حریف برجسته و مهمی نیست…

اگر همیشه به دو انتهای زنجیره‌ی شکست تا موفقیت نگاه می‌کنید، باید بیاموزید بین این دو نقطه را هم در نظر بگیرید. در هر شرایطی که هستید، به هدفتان و مسیر حرکت و کاری که قرار است انجام دهید فکر کنید. اینکه دیگران به شما برچسب موفق یا شکست‌خورده می‌زنند مهم نیست، زندگی آکنده از خطاها و اشتباهات است.
افراد موفق اشتباهات و تجربه‌های منفی را جزئی از زندگی می‌دانند، از آنها درس می‌آموزند و به سمت جلو حرکت می‌کنند. واشنگتن ایروینگ می‌گوید: «ذهن‌های بزرگ به دنبال اهداف هستند و مغلوب بداقبالی‌ها نمی‌شوند اما ذهن‌های کوچک در پی آرزوها می‌روند و تحت کنترل اشتباهات درمی‌آیند.»

از مارتین سلیگمن، پدر روان‌شناسی مثبت‌گرایی، تقاضا شد در یک جمله‌ی کوتاه بیان کند آیا روان‌شناسی تاکنون توانسته است نقش خود را در جامعه‌ی بشری به درستی ایفا کند؟
او خندید و گفت: خیر
همه‌ی‌کسانی‌که در جلسه حاضر بودند بهت‌زده شدند. مجری دوباره همان سؤال را از وی پرسید و او این دفعه جواب داد: بله.
چه‌طور امکان داشت که روان‌شناسی به‌عنوان یک علم یا روشی برای زیستن، نقش خود را در زندگی انسان‌ها، هم به شکلی درست و هم نادرست بازی کرده باشد؟
«روان‌شناسی نقش خود را به‌عنوان نگاه و روشی برای حل مشکلات و بیماری‌های انسان‌ها به‌خوبی بازی کرده، اما به ‌جرأت می‌توان گفت تا حدود سال 2000 میلادی به‌عنوان یک علم در جهت افزایش توانمندی‌های مثبت انسان کمتر ایفای نقش کرده است. بعد از آن تاریخ بود که این کمبود بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و دریافتند که انسان تنها یک موجود ضعیف، نیازمند، مشکل‌دار و یا بیمار نیست و تنها بخشی از وجود یک انسان را می‌توان بیمار دانست.
بخش دیگر وجود انسان که متأسفانه پنهان مانده و توجه به آن می‌تواند زندگی‌را به‌سمت تعالی سوق دهد، توانمندی‌ها، شایستگی‌ها، زیبایی‌ها و در یک کلام «بخش روشن و نورانی»‌انسان است. این همان بخشی است که غفلت از آن سبب شده که ما زندگی را با نقص‌های آن ببینیم و در تمام گزارش‌ها، طرح‌ها، برنامه‌ها و پژوهش‌های خود به‌دنبال شناسایی نقطه ضعف‌ها، کاستی‌ها و جنبه‌های منفی زندگی باشیم. شاید به ‌همین دلیل است که در ازای هر 14 مقاله در زمینه‌ی خشم و عصبانیت و درگیری، تنها یک پژوهش‌درباره‌ی صداقت و محبت انجام گرفته و در مقابل هر 17 اثر درباره‌ی اضطراب و افسردگی، تنها یک مقاله با موضوع امید نوشته شده است. این نگاه در سازمان‌های ما نیز کاملا مصداق دارد زیرا بیش از آنکه بر توانمندی کارکنان، ارزشمندی آنها و کارآمدی و اعتماد بین‌فردی تأکید شود، از رفتارهای ضد تولید، نارضایتی شغلی، غیبت از کار، تخریب اموال و … بحث شده است.

این کتاب مقدمه‌ای ارزشمند در باب استراتژی کسب و کار محسوب می‌شود. نویسندگان این اثر، دیوید درانوف و سونیا مارچیانو که از اعضاء هیئت علمی مدرسه مدیریت کلاگ هستند، علاوه بر آنکه رویکرد خود به استراتژی را که مبتنی بر اصل منفعت منهای هزینه‌ها (B-C) است، به‌طور مفصل تبیین نموده‌اند، سایر آراء مطروحه در این عرصه (نظیر چارچوب ارایه شده توسط مایکل پورتر) را نیز به‌طور گذرا مورد بحث و بررسی قرار داده‌اند. زبان ساده، بی‌پیرایه و عاری از عبارات تخصصی و غامض این کتاب در کنار استفاده‌ی گسترده از مثال‌های واقعی و متنوع از بخش‌های صنعت و خدمات و همچنین انتفاعی و غیر انتفاعی، مطالعه این اثر را تبدیل به فعالیتی مفرح نموده است.

تاکنون مطالب بسیاری درباره‌ی استرس و به‌خصوص عوامل استرس‌دهنده‌ی مخصوص به خود آموخته‌اید. همچنین با سطوح مختلف استرس، الگوهای آن و چیزهایی که به شما احساس بهتر یا بدتر می‌دهند آشنا شده‌اید. همچنین آموخته‌اید که خوشبختانه می‌توان استرس را کاهش داده یا حذف کرد و نیازی ندارید زندگی خود را به‌کلی تغییر دهید و به یک خانه‌ی درختی در کوه‌های تبت نقل مکان کنید تا زندگی آرام‌تر و متعادل‌تری پیدا کنید!
حالا که همه‌ی اینها را می‌دانید، کار اصلی شروع می‌شود. می‌خواهیم به شما کمک کنیم جعبه‌ ابزاری از مهارت‌ها و تکنیک‌ها برای خود درست کنید تا همیشه بتوانید شرایط را کنترل کنید.
یکی از ایده‌هایی که قبلا گفتیم این است که وقایع زندگی استرس ایجاد نمی‌کنند بلکه:
– درک شما از آن وقایع مهم است (یک موقعیت نه‌چندان بد را به‌عنوان فاجعه در نظر می‌گیرید).
– طرز فکر همیشگی شما (دیدن نیمه‌‌ی خالی لیوان یا نیمه‌ی پر لیوان) تأثیرگذار است.
– نگرش شما تعیین‌کننده است (مثلا می‌گویید مغازه‌دار به مشتری‌ها اهمیت نمی‌دهد درحالی‌که می‌توانید بگویید همه‌ی مردم به یکدیگر کمک می‌کنند).
خبر خوب این است که کارکردن بر روی طرز فکرمان آسان‌تر از تغییردادن شیوه‌ی زندگی‌مان است. پس ابتدا باید این را امتحان کنیم و ببینیم که چقدر استرس ما را کاهش می‌دهد. در فصل‌های بعدی به شما نشان می‌دهیم چگونه این کار را انجام دهید.

آیا باور دارید که به عنوان رهبر یک تیم می‌توانید عملکرد تیم‌تان را تغییر دهید؟ اگر جواب شما مثبت است، این کتاب به شما کمک می‌کند؛ اگر جوابتان منفی است، این کتاب می‌تواند نظر شما را تغییر دهد. شما باید پنج عامل مهم را در هدایت یک تیم در نظر بگیرید: به‌وجود آوردن هماهنگی، تعیین اهداف مشخص، تمرکز روی دستاوردها، ایجاد انگیزه و پاداش دادن به عملکردهای موفق.
هماهنگی در تیم کمک می‌کند تا دسترسی به اهداف از پیش‌تعیین‌شده آسان شود. هنگامی‌که خصوصیات اعضای تیم‌تان را می‌دانید، نقش‌های مناسب‌تری برای آنها انتخاب می‌کنید همچنین مهارت‌های لازم که عبارتند از: گوش دادن، ارتباط برقرار کردن، اعتماد کردن و برنامه‌ریزی برای موفقیت تیمی باید درنظرگرفته و تقویت شوند. نیازهای تیم برای رشد و شکوفایی، شما را مجبور می‌کنند فعالیت‌هایی را فراهم کنید تا به تیم کمک کند. این فعالیت‌ها، هم برای تیم‌های قدرتمند و هم برای تیم‌های ضعیف مفید هستند. روش‌های ارتباطی در تیم‌ها عبارتند از ملاقات‌ها، ایمیل و جلسات رودررو که هریک در موقع مناسب خود استفاده می‌شوند. آخر اینکه: تمرکز کن، اعتمادبه‌نفس داشته باش و مثبت‌اندیش باش تا بتوانی یک تیم برنده تشکیل بدهی.

بعضی افراد به استعداد اهمیت زیادی می‌دهند حتی در این کار افراط نیز می‌کنند. ادوارد پیلرون، شاعر و نمایشنامه‌نویس فرانسوی، می‌گوید: «هروقت در کار خود موفق می‌شوید، انسان‌های نادانی پیدا می‌شوند که بگویند تو استعداد آن را داری.» هنگامی‌که فردی به موفقیت‌ بزرگی دست می‌یابد، اغلب مردم دستاوردهای او را به استعداد ربط می‌دهند. اما اگر استعداد به‌تنهایی کافی است، چرا با‌این‌حال انسان‌های بااستعدادی را می‌شناسیم که چندان هم موفق نیستند؟
بدیهی است که استعداد هرگز نمی‌تواند پاسخگوی تمام مسائل باشد. پیتر دراکر، پدر مدیریت مدرن، می‌گفت: «ظاهرا میان کارایی یک فرد و هوش، خلاقیت، دانش و… ارتباط کمی وجود دارد. هوش، خلاقیت و دانش ویژگی‌های مهمی هستند اما تنها کارایی فرد، آنها را به نتیجه می‌رساند.» اگر استعداد کافی بود، مؤثرترین و مفیدترین افراد همواره بااستعدادترین بودند.

هنگامی‌که برای سخنرانی به شهرها و کشورهای مختلف می‌روم، مردم اغلب از من می‌پرسند چرا کتاب می‌نویسم؟ آن‌قدر این سؤال را از من پرسیده‌اند که می‌خواهم پیش‌از شروع کتاب افتادگان پیروز، به آن پاسخ دهم. من زندگی‌ام را به ارزش‌بخشیدن به دیگران اختصاص داده‌ام. به همین‌ خاطر است که در کنفرانس‌ها حاضر می‌شوم، درس‌های رهبری را به شکل نوار کاست درمی‌آورم، ویدئوهای آموزشی تهیه می‌کنم، کتاب می‌نویسم و سازمانم، INJOY، را رهبری می‌کنم. من دوست دارم شاهد موفقیت دیگران باشم و روزی را ببینم که همه به موفقیت واقعی دست یافته‌اند. به اعتقاد من، هر شخصی برای موفقیت به چهار عامل نیاز دارد:
روابط: مهم‌ترین مهارت در دست‌یابی به موفقیت این است که بتوانید با دیگران کنار بیایید. این مسأله بر تمام ابعاد زندگی فرد تأثیر می‌گذارد. روابط می‌تواند شما را بسازد یا نابود کند.
اطرافیان: یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که تا حال آموخته‌ام این است که نزدیک‌ترین افراد به شما، میزان موفقیت‌تان را تعیین می‌کنند. اگر رؤیاهای بزرگی در سر دارید، تنها با کمک یک گروه خوب می‌توانید به آنها برسید.
نگرش: نگرش افراد، رویکرد آنها را نسبت به روزها و رویدادهای زندگی‌شان تعیین می‌کند. نگرش، بیش از استعدادتان می‌تواند جایگاه شما را تعیین کند.
رهبری: همه‌چیز، به‌نوعی، به رهبری مربوط می‌شود. اگر می‌خواهید فردی تأثیرگذار باشید، باید مهارت رهبری‌تان را تقویت کنید.
من در تمام کتاب‌هایم سعی می‌کنم به‌نوعی، شما را در یکی از این زمینه‌ها تقویت کنم. این کتاب را فقط برای تغییر نگرش‌تان نسبت به شکست نوشته‌ام. به کمک این کتاب می‌توانید اشتباهات را به نقطه‌ی عطفی برای موفقیت‌های آینده تبدیل کنید. امیدوارم افتادگان پیروز بتواند ارزش زندگی‌تان را بالا ببرد.

فکر کنید؛ میان آنچه برایتان اتفاق می‌افتد و عکس‌العمل شما، فاصله‌ای هست که در این فاصله‌ی زمانی، شما قدرت و آزادی انتخاب عکس‌العمل خود را دارید. این فرصت و عکس‌العمل‌های منتخب، رشد و شادمانی‌تان را تضمین خواهد کرد. در حقیقت، این فرآیند ضامن موفقیت‌های شما خواهد بود. به عبارت دیگر، ما مانند حیوانات نیستیم. حیوانات هیچ‌ شناختی از خود ندارند و بین انگیزه و عکس‌العمل‌شان، فاصله‌ای نیست. ما به‌عنوان انسان، فقط محصول ژنتیک و شرایط نیستیم. مزیت مشکلات، نمونه‌ای زیبا و باشکوه از این سه جمله است که چنین تأثیری بر من گذاشت. من این جمله‌ها را دوباره تکرار می‌کنم: میان انگیزه و عکس‌العمل‌، فاصله‌ای هست. آزادی و توان ما برای انتخاب عکس‌العمل در همین فاصله قرار دارد. رشد و شادمانی ما در همین انتخاب‌ها، نهفته است…

واژه پژوهش معادل فارسی کلمه تحقیق است. کلمه‌ی تحقیق از زبان عربی گرفته شده و به معنای رسیدگی، بررسی، جست‌وجوکردن و به عمق مطلبی پی بردن است. درواقع می‌توان گفت پژوهش یعنی جست‌وجو برای کسب آگاهی‌های جدید با استفاده از روش علمی…
شاید بزرگترین نگرانی شما در انجام مطالعات منابع این باشد که نمی‌دانید چگونه باید به این منابع دسترسی پیدا کنید و معمولا جمع‌آوری اطلاعات را محدود به استفاده از اینترنت می‌کنید که این مسأله نگرانی زیادی را در بین معلمان و والدین درباره‌ی کارهای پژوهشی که در مدارس انجام می‌شود، به وجود آورده است…