یک روز قشنگ بارانی (پنج داستان کوتاه)

زن عبوس به بارانى که بر روى جنگل لاند مى‏بارید نگاه مى‏کرد.
ـ چه هواى مزخرفى!
ـ عزیزم اشتباه مى‏کنى.
ـ چی؟ یک دقیقه بیا سرت رو بیرون کن، مى‏بینى چى داره از آسمون مى‏باره!
ـ دقیقا.
مرد به طرف ایوان رفت، تا جایى که قطره‏هاى باران امان مى‏داد به باغ نزدیک شد و پره‏هاى بینی‌اش را باز و گوش‏هایش را تیز کرد، سرش را بالا گرفت تا باد خیس را بهتر روى صورتش حس کند و با چشمانى نیمه‌بسته درحالى‏که عطر آسمان سرخ‏فام را استشمام مى‏کرد، زمزمه کرد:
ـ یک روز قشنگ بارونیه.
مرد به‌نظر صادق مى‏رسید.
در این لحظه براى زن، دو اصل مسلم شد: نخست اینکه از دست مرد واقعا حرص مى‏خورد و دوم اینکه اگر مى‏شد، هرگز او را ترک نمى‏کرد.