کابوسم نباش

بوسه‌ای پشت دستم مهر کرد، سرم را با طنازی عقب کشیدم و مستانه خندیدم.
در آغوشم کشید و چرخید، آن‌قدر که به سرگیجه افتادم، اما عطر تنش اجازه‌ی اخم و گلایه نمی‌داد.
سر روی سینه‌اش گذاشتم، به تپش قلبش گوش سپردم و به محض اعلام عاشقی به یک‌باره همه‌چیز با صدای جیغ‌های ممتد و گوش‌خراش عوض شد.
زیر سنگینی آوار زندگی کمر خم کردم و چشم به عشقی دوختم که نفس‌های آخرش را می‌کشید، با گلویی که از زور خشم و جیغ به خس‌خس افتاده بود نالیدم:
-تو برای من فقط یه کابوسی!!
با دیدن چهره‌ی خندانش با عجز چشم بستم.
-التماست می‌کنم کابوسم نباش.