پنج زبان عذرخواهی (راز داشتن روابط سالم)

شاید همیشه هم کافی نباشد، اما اساس زبان اول عذرخواهی این است: ابراز پشیمانی. ابراز پشیمانی جنبۀ عاطفی یک عذرخواهی است. درواقع به شخصی که آسیب رسانده‌اید شرمندگی و عذاب وجدان خود را نشان می‌دهید و به او می‌گویید که می‌دانید رفتارتان تا چه حد به او آسیب رسانده است. جالب اینجاست که رابرت فولگوم در کتابش با عنوان «آنچه واقعا باید بدانم را در کودکستان آموخته‌ام»، یکی از چیزهایی را که در کودکستان یاد گرفته بیان می‌کند: «وقتی به کسی آسیب می‌زنی از او عذرخواهی کن و بگو چقدر متأسف هستی. ابراز پشیمانی اساس روابط خوب است.»
عذرخواهی از بطن پشیمانی سرچشمه می‌گیرد. پشیمانی یعنی از دردی که به دیگران رسانده‌ایم، از ناامید کردنشان، از خیانت به اعتمادشان و از موقعیت بدی که برایشان ساخته‌ایم احساس پشیمانی می‌کنیم. پشیمانی روی این نکته تمرکز دارد که ما کار بدی انجام داده‌ایم یا کاری که باید را انجام نداده‌ایم و این کار ما تأثیری منفی روی طرف مقابل گذاشته است. شخصی که رنجیده احساساتی دردناک را تجربه کرده و می‌خواهد ما هم همین درد را تجربه کنیم. او می‌خواهد ببیند که ما فهمیده‌ایم چقدر به او آسیب رسانده‌ایم. برای بعضی افراد شنیدن پشیمانی در عذرخواهی بسیار مهم است. از نظر آن‌ها عذرخواهی بدون بیان پشیمانی کافی یا صادقانه نیست.