نوئمی 2 (روز باور نکردنی)

خانم لومباگو کوشید تا دستش را توی دیوار فرو کند. شکاف خیلی کوچک بود و پوست دستش رفت. به او فرصت ندادم که حتی عکس‌العملی نشان دهد. با چکش چند ضربه‌ی آرام به گچ‌بری زدم تا شکاف بزرگتر شود و سپس دستم را کامل فرو بردم. انگار که نوک انگشت‌هایم چشم داشت، با انگشت‌هایم شروع به جست‌وجو کردم و کورمال‌کورمال انگشت‌هایم را این طرف و آن طرف کشیدم. با انگشت‌هایم تعدادی سکه و تکه‌ای گچ را لمس کردم. ناگهان حس کردم که قلبم می‌خواهد بترکد. دسته‌ی فلزی سردی را حس کردم و خواستم آن را در مشت فشار دهم. اما یکدفعه رها شد و افتاد… به نظر می‌آمد به چیزی بسته بود.