مبانی روان شناسی ورزش و تمرین 2

وقتی افراد کم تحرک بر کم تحرکی خود غلبه کرده و شروع به ورزش می کنند، مانع بعدی که با آن روبرو می شوند، ادامه دادن برنامه فعالیت ورزشی است. روشن است که برای بسیاری از افراد شروع برنامه فعالیت ورزشی آسان تر از تداوم آن است: حدود ۵٠% افراد شرکت کننده در فعالیت ورزشی ظرف شش ماه اول این برنامه ها را کنار می گذارند. شکل ١٨-١ شیب شدید کناره گیری از فعالیت ورزشی را در شش ماه اول نشان می دهد که پس از آن تا ماه هجدهم عملا به سطحی ثابت می رسد. افراد شرکت کننده در برنامه های فعالیت ورزشی معمولا در تلاش برای پایبندی به برنامه های فعالیت ورزشی دچار لغزش شده و به حالات پیشین کم تحرک خود بازمی گردند. در خصوص چرایی مشکلات افراد در پایبندی به فعالیت ورزشی با وجود فواید جسمانی و روان شناختی آن چند علت ارائه شده است. برخی از این علل شامل موارد زیر هستند:

•این نسخه ها اغلب صرفا بر داده های تناسب و آمادگی بدنی مبتنی هستند و در آنها به آمادگی روان شناختی افراد برای فعالیت ورزشی توجه نمی شود.

•بیشتر نسخه های فعالیت ورزشی محدودیت زیادی دارند و برای بهبود انگیزه جهت فعالیت ورزشی منظم فاقد شرایط بهینه هستند.

•نسخه های سخت گیرانه فعالیت ورزشی بر اساس اصول شدت، مدت و فراوانی برای بسیاری از افراد، به ویژه افراد مبتدی، بسیار چالش برانگیز هستند.

•نسخه های رایج برای فعالیت ورزشی افزایش مسئولیت پذیری شخصی یا توان بخشی افراد برای تغییر بلندمدت رفتاری را به همراه ندارند.

با این وجود، دیشمن و باکوورس (١٩٩٧) به این نکته اشاره کرده اند که اگر فرد برای این بازگشت ها برنامه ریزی کرده و آنها را پیش بینی کند، آنها را به عنوان موانع موقت بشناسد و مهارت های خودتنظیمی را در خود برای جلوگیری از بازگشت به دوره نبود فعالیت بهبود بخشد، احتمال بازگشت محدود خواهد شد.