قصه های کرمیلو 2 (خوشمزه های خرچ خوروچی)،(گلاسه)

بابا شبدر گفت: کرمیلو جان، نوه‌ی زرنگم، دندونای من رو برام بیار. گذاشتمشون توی کاسه‌ی آب: همون کاسه‌ی گل‌دار توی آشپزخونه.
توی آن کاسه که آب نبود، نوشابه‌ی انرژی‌زا بود.
بابا شبدر وقتی دید کرمیلو اصلا حاضر نیست از جایش بلند شود، عصایش را برداشت و خودش آهسته از اتاق بیرون رفت.
خرچ! خورچ! قولوپ!
این کار هر روز کرمیلوست: خرچ! خورچ! قلوپ! قولو…پ!
بابا شبدر گفت: کرمیلوجان، نوه‌ی عزیزم، چقدر تپل‌مپل شدی پدرجان!
کرمیلو جواب داد: چاق؟! نه بابا شبدر، من چاق نشدم. فکر کنم عینک‌تان را باید عوض کنید.