فراوانی (مسیر درونی به سوی ثروت)

همه‌ی ما عادت داریم که بر این باور باشیم که «زندگی حقیقی» به‌گونه‌ای تنظیم شده است که در مسیر آنچه برای خود می‌خواهیم قرار گیرد. وقتی بدبختی در مقیاس انبوه فرامی‌رسد -از خلال جنگ، بلایای طبیعی، اقتصاد رو به نابودی یا شوک غیرمنتظره‌ای مانند یک بیماری همه‌گیر جهانی- این وقایع در خدمت تقویت باور ما هستند که زندگی حقیقی حرف اول و آخر را می‌زند. همان‌طور که انتظارات ما چکش‌کاری می‌شود، ایده‌آل‌های ما، به‌طور پیوسته، تبدیل به امری ناممکن، تفکرات واهی و حرمان می‌شوند.
چه کاری می‌توانیم بکنیم جز اینکه بازی را انجام دهیم و از مجال‌ها استفاده کنیم؟ یوگا می‌آموزد که با «زندگی حقیقی» باید به شیوه‌ای جدید رو‌به‌رو شد. باید اشاعه‌ی آگاهانه‌ی امکاناتی که مایل به پذیرش آن هستیم وجود داشته باشد؛ در غیر این صورت، محدودیت‌های خودخواسته هرگز به‌خودی‌خود از بین نخواهد رفت. برای ایجاد این گسترش، یوگا بر دو چیز متکی است: توجه و قصد.
قانون توجه معتقد است که به هرچیزی که توجه خود را معطوف کنید رشد می‌کند.
قانون قصد می‌گوید که جهان «بیرونی، آنجا» از ژرف‌ترین خواسته‌های شما اطاعت می‌کند.
وقتی این دو قانون را کنار هم قرار دهید، نتیجه در سانسکریت به‌عنوان سانکالپا شناخته می‌شود. تعاریف رایج سانکالپا خواسته‌ای قلبی، میثاق یا تصمیمی برای کنش است، اما بهترین استنباط، «قصد دقیق» است. سانکالپا نیازی به کلمات ندارد. اگر قصد بلند کردن دستتان را دارید، قصد کافی است. اگر شروع به صحبت کنید، قصد شما تعداد شایان توجهی از عناصر را گرد هم می‌آورد: عملکرد ریه‌ها، تارهای صوتی، زبان و … . علاوه‌براین اعضای بدن، قصد شما برای صحبت کردن، کلماتی را به همراه دارد و کلمات به فعال کردن حافظه، واژگان شما و توانایی اینکه همه‌چیز را در کنار هم قرار دهید تا معنا پیدا کند، بستگی دارد.
شکی نیست که قصد دقیق شگفت‌انگیز است، مگر اینکه ما آن را دست کم بگیریم. بااین‌حال، قدرت قصد، خود را با آنچه در سکوت انجام می‌شود، نمایان می‌کند.