عشق و فقدان در زندگی و در درمان

من این کتاب را از جایگاه یک روانکاو و همچنین زنی که همسرش را از دست داده می‌نویسم. آن را از جایگاه کسی می‌نویسم که با همه‌ی تاروپود وجودش می‌داند که عشق و فقدان در زندگی اجتناب‌ناپذیرند و باشکوه‌ترین لذت‌ها و عمیق‌ترین اندوه‌هایمان را می‌سازند. هر رابطه‌ای را پایانی‌ست: بعضی‌ها ترکمان می‌کنند، بعضی‌ها به راه خود می‌روند و برخی هم از دنیا می‌روند. فقدانْ بخش «همیشه‌حاضر» زندگی ماست، از اولین جدایی از بدن مادرمان گرفته تا بزرگ شدن و ترک خانه، شکست‌های عشقی‌، مرگ عزیزان ‌و درنهایت آخرین فقدان، یعنی مرگ خودمان. برای رشد و شکوفایی باید سوگواری را بیاموزیم و، درعین‌حال که عزیز ازدست‌رفته را در گوشه‌ی ذهنمان نگه می‌داریم، از او گذر کنیم. اگر نتوانیم این تعادل ظریف را حفظ کنیم، یا زندگی‌مان در رنجی بی‌پایان فرو می‌رود، یا موهبت برقراری ارتباطی عمیق و معنادار را با دیگران نخواهیم داشت. در عشق و فقدان، کشمکش‌هایی را واکاوی می‌کنم که خودم و بیمارانم با مسئله‌ی فقدان و سوگواری داشتیم و نشان می‌دهم که دردِ به‌ظاهر طاقت‌فرسا هم می‌تواند زاده شود و هم می‌تواند تغییر شکل یابد.