شکار گوسفند وحشی

آن‌قدر زیبا شده بود که زیبایی‌اش ورای درک من بود، هیچ‌وقت چشمم به چنان زیبایی‌ای نیفتاده بود. از آن‌گونه زیبایی که هیچ‌وقت تصور نمی‌کردم وجود داشته باشد. به وسعت تمامی عالم و درعین‌حال متراکم همچون توده‌ای از یخ، به نحو جسورانه‌ای گسترده و درعین‌حال صیقل داده شده تا حد یک جواهر. زیبای‌ای که از تمام مفاهیم قلمرو مرزهای هشیاری‌ام فراتر می‌رفت. او با گوش‌هایش، همانند پرتو گذرایی از نور بر لبه اریب زمان می‌لغزید.
نفسم که سر جا آمد، گفتم: «فوق العاده‌ای.»
گفت: «می‌دونم…»