سپیتمان

مدیوماه تکرار کرد: «گفته‌اند که تو انجمن ساخته‌ای تا جوان‌های شهر را از راه به در کنی و با خدای خیالی‌ات، آن‌ها را شست‌وشوی مغزی بدهی! برو به ییلاق و آن‌جا پنهان شو تا آب از آسیاب بیفتد.»
سِپیتمان کمی فکر کرد و سوار شد. مدیوماه اما درنگ نکرد و محکم بر پشت اسب کوبید آن را هی کرد.
سِپیتمان را نگاه کرد که تا درِ باغ، به‌تاخت رفت و بعد نور مشعل‌ها او را احاطه کردند! در یک چشم بر هم زدن، سِپیتمان را از اسب پایین کشیدند و بر زمین، به جانش افتادند. سپس او را خونین بر اسب انداختند و در سیاهی شب با خود بردند.»