سنجش و اندازه گیری در تربیت بدنی

زندگی مدرن امروزه موجب شده است تا نیازهای بدنی بسیاری از کارهای روزمره کاهش پیدا کند. درواقع بسیاری از کارها تنها با فشار دادن یک دکمه انجام می شوند. این امر موجب می شود تا میزان فعالیت بدنی کاهش یابد و در نتیجه، مشکلات به علت فقر حرکتی به وجود آید. در صورتی که افراد به اندازه ی کافی به فعالیت یا تمرین بدن نپردازند، در معرض خطر بیماری های کم تحرکی مانند بیماری های قلبی- عروقی، فشار خون بالا، دیابت، سرطان، چاقی و ناهنجاری های عضلانی اسکلتی قرار خواهند گرفت. متخصصان علوم ورزشی سال هاست بر این باورند که انجام فعالیت های بدنی منظم یک ابزار دفاعی در برابر بیماری ها و حفظ کیفیت زندگی است؛ لذا انجام دادن فعالیت های منظم بدنی می تواند ظرفیت و کارکرد دستگاه های مختلف بدن را بهبود بخشد و به این ترتیب عملکرد فرد را برای انجام دادن امور مختلف زندگی افزایش دهد.

پیشنهاد انجمن طب ورزشی برای حفظ یک زندگی سالم و توام با تندرستی، به عنوان کسب یا حفظ ظرفیت های بدنی- که با بهبود سلامتی و حفظ آن مربوط است و برای انجام دادن کارهای روزمره و مواجهه با حوادث غیرمنتظره، یا برآورد نیازهای فعالیت ورزشی خاصی بدون خستگی مفرط لازم است- تعریف می شود. بنابراین در این تعریف، به وضعیت سلامتی افراد عادی و ورزشکاران توجه شده است. پیشنهاد این است که برای حفظ یا افزایش آمادگی بدنی مرتبط با سلامتی انجام دادن تمرینات مربوط به کارایی قلبی- عروقی، قدرت، انعطاف پذیری و ترکیب بدنی- که عوامل تشکیل دهنده ی این نوع آمادگی بدنی هستند- ضروری است. در نتیجه می توان گفت این عوامل به دلیل ارتباط آن ها با پیشگیری از بیماری ها و حفظ یک شیوه ی زندگی فعال و توام با تندرستی به عنوان عوامل آمادگی بدنی مرتبط با تندرستی قلمداد می شوند که کاهش سطح آن ها منجر به بیماری های خاصی خواهد شد.

این دسته از قابلیت ها به خودی خود در انسان وجود دارند و آموزش پذیر نیستند؛ ولی در اثر تمرین بهبود می یابند. در این گروه از قابلیت ها، آموزش نقشی ندارد، اکتسابی نیستند و بهبود آن ها تنها از طریق تمرین و ممارست امکان پذیر است.

در منابع مختلف تقسیم بندی های متفاوتی برای آمادگی عمومی بدن قرار داده شده است که در ادامه نمونه هایی از آن آمده است:

1.آمادگی مرتبط با تندستی- آمادگی مرتبط با اجرای ورزشی

2.آمادگی عضلانی- آمادگی انرژی

3.آمادگی جسمانی- آمادگی حرکتی