سریر شیشه ای 4 (ملکه سایه ها 1)

لکه‌های سرخ صورت استرین را پوشاند و گفت: «نوزاد ساحره یه موجود مقدسه! می‌فهمی منان، مقدس! ما بچه‌های خودمون را حتی به قبیله‌های دیگه هم نمی‌دیم.»
این یک حقیقت بود. نوزاد ساحره‌ها مقدس بود و بر اساس موهبت الهه‌ی سه چهره، همه مونث بودند. فرزند یک ساحره از لحظه‌ای که مادر اولین نشانه‌های بارداری را از خود نشان می‌داد تا زمانی که به شانزده سالگی می‌رسید، موجودی مقدس به حساب می‌آمد. کمترین آسیب به یک ساحره‌ی باردار یا دختری که در شکم داشت، گناه کبیره بود. هیچ مجازات و شکنجه‌ای برای فرد گناهکار وجود نداشت که بتواند با زشتی گناهش برابری کند. منان شخصا در دو تا از این اعدام‌های سخت و طولانی شرکت داشت، اما هرگز احساس نکرده بود این مجازات کافی باشد.
البته بچه‌های انسان چنین تقدسی نداشتند، حتی برای بعضی از قبایل تنها منبع برای گوشت بودند؛ مخصوصا قبیله‌ی زرد پا. اما برای تمام ساحره‌ها هیچ افتخاری بالاتر از زاییدن فرزندی نبود که در شکم داشتند. برای یک ساحره از دست دادن فرزند در شکم یا هنگام زایمان، ننگی بزرگ به حساب می‌آمد.
استرین گفت: «کدوم جرگه رو انتخاب می‌کنی؟»
-هنوز تصمیم نگرفتم.
شاید اول جرگه‌ای ضعیف‌تر را انتخاب می‌کرد و بعد از دیدن نتیجه، اجازه‌ی پیوستن جرگه‌های دیگر را به والگ‌ها می‌داد. شاید این شیاطین به نژاد درحال نابودی‌شان حیاتی دوباره می‌بخشیدند که دهه‌ها و قرن‌ها در پی دست یافتن به آن بودند.