ساختار حیات (پیش بینی هایی برای بهبود کیفیت حیات)

اکنون دانشمندان در حال اصلاح قواعد زندگی ما هستند. هر دوی ما هنگامی‌که تصمیم گرفتیم صاحب فرزند شویم با مشکلی روبه‌رو بودیم که در دهه‌های آینده می‌تواند خلاف قاعده و ناهنجاری تلقی شود. قرار است در حوزۀ جدیدی که در دنیای علم شکل گرفته است، نشان دهند حیات چگونه به‌وجود می‌آید و چگونه می‌توان آن را بازآفرینی و احیا کرد. دلایل این امر عبارت‌اند از اینکه بدون تجویز دارو بتوانیم خود را درمان کنیم، بدون کشتار حیوانات بتوانیم گوشت تولید کنیم و هنگامی‌که طبیعت نقصی در ما به وجود می‌آورد یا هنگامی‌که از طبیعت ناامید می‌شویم، بتوانیم خانوادۀ خود را مدیریت کنیم. این حوزه مهندسی زیستی نامیده می‌شود و هدف آن دسترسی به سلول‌ها برای نوشتن کُد بیولوژیک (یا رمز زیستی) جدید و _احتمالاً بهتر‌ـ است.
در قرن بیستم، هدف زیست‌شناسان بر این امر متمرکز بود که مقوله‌ها (بافت‌ها، سلول‌ها و پروتئین‌ها) را از یکدیگر جدا کنند تا بدانند این پدیده‌ها چگونه عمل می‌کنند. در قرن جدید، گروهی از دانشمندان تلاش می‌کنند تا اطلاعات جدیدی از اجزا و عناصر تشکیل‌دهندۀ حیات به دست آورند و بسیاری دیگر از دانشمندان، هم‌اکنون در این حوزۀ نوظهور به موفقیت‌هایی دست یافته‌اند و شرکت‌های دانش‌بنیان نوین چاپگرهایی را طراحی می‌کنند که بتوانند کُدهای رایانه‌ای را به موجودات زنده تبدیل کنند. مهندسان و سازندگان شبکه از DNA به‌عنوان مکانی برای ذخیره‌سازی اطلاعات استفاده می‌کنند. محققان در حال ساخت سیستم‌های زیست‌تراشه‌ای هستند که درون آن، اندام‌های انسان به اندازۀ نانو کار گذاشته شده و در خارج بدن انسان رشد می‌کنند. زیست‌شناسان، مهندسان، دانشمندان رایانه و بسیاری دیگر با همکاری یکدیگر یک ماشین ژنی طراحی کرده‌اند. این گروه در واقع شامل جمعی از افراد، آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، سیستم‌های رایانه‌ای، نهادهای دولتی و افرادی می‌شوند که در حوزۀ کسب‌وکار تعبیر و تفسیر جدید و نیز شکل‌های جدید از حیات ارائه می‌دهند.
ماشین ژنتیک، قدرت انسان را به‌کلی دگرگون خواهد کرد. به‌زودی خواهیم دید که دیگر حیات حاصل سرگرمی و لذت نیست، بلکه نتیجۀ طراحی و انتخاب است. کارخانۀ تولید حیات تعیین خواهد کرد چگونه باردار شویم، خانواده را چگونه تعریف کنیم و چه تعریفی از بیماری و پیرشدن داشته باشیم، خانۀ خود را کجا بسازیم و تغذیه و رشد ما چگونه باشد. این امر نقش مهمی در مدیریت شرایط اضطراری و درنهایت حیات بلندمدت ما انسان‌ها خواهد داشت.