خرد نابه روال (نگاه اقتصادی نامتعارف به پدیده های متعارف)

دال و مورتی معتقدند پسران به دلیل ترجیح والدین آنان به داشتن پسر است که ازدواج را برقرار نگه می‌دارند. در این صورت باید پرسید: آیا درست است که والدین پسرها را ترجیح می‌دهند؟ پاسخ این سؤال را درمورد چین می‌دانیم که سابقۀ آشکاری در کشتن نوزادان دختر دارد. ولی دربارۀ ایالات متحده چطور؟
اولین بخش از شواهد دال و مورتی چنین است: احتمال ازدواج مجدد زنان مطلقۀ صاحب دختر خیلی کمتر از زنان مطلقۀ صاحب پسر است. دخترها نه‌تنها احتمال ازدواج مجدد (با همسر قبلی) را کم می‌کنند، بلکه باعث کاهش احتمال توفیق در ازدواج دوم نیز می‌شوند. واضح است که دخترها در ازدواج مجدد، وبال گردن محسوب می‌شوند و شوهران آینده ترجیح می‌دهند پدرخواندۀ پسرها باشند. شاید هم این‌طور نباشد. شاید فقط بتوان دریافت که مادران ترجیح می‌دهند دختران خود را در معرض خطر پدرخوانده‌های متجاوز قرار ندهند. پس هرچند آمارهای ازدواج مجدد بسیار مشخص هستند، ولی مطمئن نیستم که از آنها واقعیت خاصی برداشت شود.
البته شواهد تکان‌دهنده‌تری بر مبنای ازدواج‌های ناچاری (به دلیل حاملگی) وجود دارد: یک زوج معمولی غیررسمی یعنی ازدواج‌نکرده را در نظر بگیرید که منتظر تولد بچه‌ای هستند. فرض کنید آنان سونوگرافی انجام می‌دهند که معمولا جنسیت بچه را نشان می‌دهد. ظاهرا اگر جنین پسر باشد، ایشان بیشتر به ازدواج ‌کردن تمایل پیدا می‌کنند. ظاهرا به نظر پدرهای هنوز ازدواج‌نکرده، دورنمای زندگی با زن و یک پسر خیلی بهتر از زندگی با یک زن و یک دختر است. درنهایت دال و مورتی دریافتند که احتمال تصمیم مجدد به بچه‌دار شدن در والدین دخترها بسیار بیشتر از والدین پسرهاست که نشان می‌دهد بیشتر والدین امیدوارند پسر داشته باشند و نه دختر.