خاک کارخانه (پارچه های ناتمام چیت سازی بهشهر و سرگذشت آخرین کارگران)

«دکتر گفت از بس پشت دستگاه سرپا وایسادی، پدر پاهات رو درآوردی. ولی اون‌قدر اونجا رو دوست داشتم که دلم نمی‌خواست حتی کارم یه روز تعطیل بشه. با مادرشوهرم زندگی می‌کردم. آقام هم توی کارخونه کار می‌کرد. اون شب‌کار بود و من روزکار. صبح که می‌رفتم کارخونه، اون خواب بود. بعضی وقتا مجبور بودم به مادرشوهرم سفارش کنم اگه آقام پرسید گرجی کِی رفته، بهش بگه سوت رو که زدن، رفت. اما راستش من یه ساعت قبل از اینکه سوت رو بزنن، می‌رفتم تا ماسوره و ماشین رو تمیز و آماده کنم. جمعه‌ها رو دوست نداشتم. دلم می‌خواست شنبه بشه تا برگردم کارخونه. الان هم به امام رضا قسم هنوز خیلی شبا خواب کارخونه رو می‌بینم که پشت دستگاه جای همیشگی‌ام وایسادم.»