جزیره درختان گمشده (رمان103)

روان‌زخم‌های خانوادگی مثل صمغ غلیظ ماتی است که از برشی در پوست درخت چکه می‌کنند.
نسل‌های متمادی این روان‌زخم‌ها از این برش چکه می‌کنند.
آن‌ها به آرامی به پایین جریان پیدا می‌کنند، جریانی چنان ناچیز که غیر‌قابل مشاهده است و از زمان و مکان می‌گذرد تا اینکه شکافی را می‌یابد که در آن جای گیرد و دلمه ببندد. مسیر این روان‌زخم موروثی تصادفی است. هرگز نمی‌دانید که چه کسی دچار این روان‌زخم می‌شود، اما در نهایت کسی دچارش می‌شود. بین بچه‌هایی که زیر یک سقف بزرگ می‌شوند، بعضی‌ها بیشتر از بقیه تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند. آیا تا به حال خواهر و برادرهایی را دیده‌اید که کم‌و‌بیش فرصت‌های یکسانی داشته باشند و با این حال یکی‌شان افسرده‌تر و گوشه‌نشین‌تر باشد؟ چنین اتفاقی می‌افتد. بعضی اوقات روان‌زخم خانوادگی به کلی یک نسل را از قلم می‌اندازد و اثر خود را در نسل بعدی دو برابر می‌کند.