تناهی استعلایی (پژوهشی درباره هستی شناسی بنیادین هایدگر)

هایدگر واژه «تعالی» را اساسا با توجه به معنای فعلیِ آن، یعنی «فرارفتن، فراتر گام نهادن و به سوی چیزی فراپیش گام‌نهادن» می‌فهمد. «از این رو، تعالی به معنای فراروی و فرارفتن است، و متعالی، بیانگر آن چیزی است که فراروی به سوی آن انجام می‌گیرد؛ یعنی آنچه برای دسترس‌پذیر و دریافتنی شدن، اقتضای فرارویداد، یعنی آنچه در فراسو و در برابر است؛ و نهایتا تعالی‌یابنده، آن است که فراروی را به انجام می‌رساند.» از نظر هایدگر، امر «متعالی»، «در معنای عامیانه فلسفی از این واژه، موجودِ فراسو است. چنانکه غالبا از خدا به مثابه امر متعالی تعبیر می‌شود.»