باورش کن (چگونه از ناچیز شمرده شدن،به شکست ناپذیری برسیم)

«جواب منفیه. ما در شرکت شما سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم. اگه حقیقت رو بخواین، من فکر نمی‌کنم خانم‌ها از کسی که ظاهری مثل شما داره لوازم آرایشی بخرن. می‌دونین، با این هیکل و وزنتون.» این حرفی بود که سرمایه‌گذار احتمالی در یکی از سخت‌ترین روزهای مسیری که به‌عنوان مؤسس شرکت، و یک زن می‌پیمودم، رودررو به من گفت. با تماشای حرکت لب‌هایش و شنیدن آن کلمات که از دهانش بیرون می‌آمدند، درد حاصل از عمری جنگیدن با عدم‌اعتمادبه‌نفس و تردید، درمورد شکل ظاهری‌ام، وجودم را فراگرفت. همچنین آن هنگام زمانی بود که می‌ترسیدم همه‌چیز در معرض خطر باشد و او می‌توانست شرکت من را نجات دهد. هنوز یک سال مانده بود تا بتوانم مخارجم را اولویت‌بندی کنم و در آن روزها وقتی که تغذیه‌ام شامل نودل، هات‌داگ‌های یک دلاری پیشخوان بیرون‌بر کاستکو، و ماست‌بستنی‌های اشانتیون مغازه‌ی سر خیابان بود.
آیا تاکنون کسی چنان حرف دردآوری به شما زده است که مجبور شوید هرچه در توان دارید به کار بگیرید تا از تکرار آن حرف‌ها در ذهنتان جلوگیری کنید؟ این یکی از موقعیت‌های بی‌شماری بود که مجبور بودم بفهمم چطور باید با کسی که من را باور ندارد رفتار کنم، درحالی‌که هنوز باید می‌فهمیدم که چطور خودم را باور داشته باشم…