آناتومی انسان (ویژه دانشجویان تربیت بدنی و علوم ورزشی)

قفسه سینه، محفظه ای استخوانی و مخروطی شکل است که ریه ها را در خود جای می دهد و از آن محافظت می نماید. قفسه سینه از سه قسمت تشکیل شده است. استخوان جناغ در جلو، 12 جفت دنده و غضروف های دنده ای در طرفین و 12 مهره پشتی در عقب که با 12 جفت دنده ها مفصل می شوند.

استخوان جناغ سینه: این استخوان در قسمت قدامی قفسه سینه قرار دارد و در گروه استخوان های پهن دسته بندی می شود این استخوان شامل قسمت های زیر می باشد:

دسته: این بخش در قسمت فوقانی جناغ قرار دارد و در لبه فوقانی دارای فرورفتگی است که آن را بریدگی ژگولار می نامند. در هر طرف بریدگی ژگولار سطح مفصلی شدن جناغ با ترقوه وجود دارد. در طرف خارجی آن فرورفتگی دیگری نیز وجود دارد که غضروف اولین دنده در آن قرار می گیرد.

بدنه جناغ: بدنه استخوان جناغ پهن است که در بخش فوقانی یا بخش دسته مفصل می شود. این محل کمی به جلو برجسته است و آن را زاویه جناغ یا زاویه لویی می نامند. در طرفین زاویه جناغی غضروف دنده دوم متصل شده است.

در کنار تحتانی این زاویه و در کناره های طرفی بدنه فرورفتگی های مفصلی برای اتصال غضروف دنده های 3 و 4 و 5 و 6 وجود دارد. لبه تحتانی بدنه به زائده خنجری متصل می گردد.

زائده خنجری: این زائده کوچک ترین و تحتانی ترین قسمت جناغ است. این زائده خنجری در بالا به لبه تحتانی بدنه متصل می شود. انتهای تحتانی نوک تیز است و در برخی افراد ممکن است دوشاخه باشد. به طرفین محل اتصال زائده خنجری به بدنه غضروف دنده هفتم اتصال دارد.

دنده ها: دنده ها استخوانی پهن، کشیده و قوسی شکل هستند که در قدام بوسیله غضروف هایی به استخوان جناغ سینه و در خلف به مهره های پشتی ستون مهره ها متصل هستند.

12 جفت دنده دیواره های محفظه قفسه سینه را می سازد. دنده ها از بالا به پایین شمارش می شوند. 6 جفت دنده اول هرکدام به واسطه یک غضروف به محل مفصل شدن با جناغ متصل می شوند. به این دنده ها، دنده های حقیقی می گویند. دنده های 7، 8، 9 و 10 با یک غضروف مشترک به جناغ مفصل می شوند. این دنده ها را دنده های کاذب می نامند. دنده های 11 و 12 دنده های آزاد هستند که به جناغ اتصالی ندارند، فقط در قسمت خلفی با مهره های 11 و 12 پشتی مفصل می شوند.