کاش رنجی کم کنیم (در ستایش بودن و فرقی داشتن)

ژنو شهری است به شدت تمیز، به قاعده، مدرن و مرکز سازمان‌های بین‌المللی. مثل واشینگتن پر از پرچم است. سرتاسر شهر مردم بر سر هر خانه یا کنار تابلوی هر مغازه و در هر کوی و برزنی پرچم کشورشان را افراشته‌اند. در کشور کوچکی که مردم به چند زبان متفاوت تکلم می‌کنند، نمادهای اجتماعی ای مثل پرچم و علامت و نشان، کمک‌حال مردمان برای وحدت و گفتگو و همدلی‌اند. سوئیسی‌ها با چند زبان حرف می‌زنند و از چند نژاد متفاوتند، اما همه برای پیشرفت مملکت‌شان یکدستند. پیشرفت کشور محور همه‌ کارهاست و این است که کشوری به اندازه یک استان ما، مهم ترین بانک‌های جهان، بهترین ساعت‌سازی‌های جهان و مرکز جواهر و شکلات اروپاست. آیا این همدلی ارزش کمی دارد؟