نقال فیلم

چون در خانه‌ی ما پول سواره بود و ما پیاده، هروقت توی شهرک فیلمی روی پرده‌ی سینما می‌آمد که به‌نظرِ پدرم جالب بود (فقط به‌خاطر هنرپیشه‌ی مرد یا هنرپیشه‌ی زن‌اش)، پول‌خردها را روی هم می‌گذاشتیم تا فقط پول یک بلیت جور بشود، و آن‌وقت آن‌ها مرا به تماشای فیلم می‌فرستادند. بعد که از سینما به خانه برمی‌گشتم، باید توی اتاق مبله، در جمعِ تمام اعضای خانواده، فیلم را روایت می‌کردم.