کلیله و دمنه

اگر مملکت را زبان باشدى
ثناگوى شاه جهان باشدى
مَلِک بوالمظفّر که خواهد فلک
که مانند او کامران باشدى
رَهىِّ تو گر صد دهان داردى
که در هر دهان صد زبان باشدى
بدان هر زُبان صد لغت گویدى
که در هر لغت صد بیان باشدى
بنان گرددى موی‌ها بر تنِش
یکى کِلک در هر بنان باشدى
پس آن کِلْکها و زبانها همه
به مَدْحت روان و دوان باشدى