دیکتاتورهای فریبکار (چهره ی متغیر ستمگری در قرن بیست و یکم)

چاوز با آمریکا هم بازی دوگانه‌ای می‌کرد. او برای سرگرمی جورج بوش، رئیس‌جمهور آمریکا را مورد توهین‌های کلامی قرار می‌داد و او را میمون، احمق، ترسو، قاتل، مست، دروغگو، روانی و آقای خطر می‌خواند. از نظر چاوز او خطرناک‌تر از یک میمون با تیغی در دست بود. چاوز در سال ۲۰۰۶ در نیویورک در سازمان ملل مدعی شد که روز بعد از سخنرانی رئیس‌جمهور آمریکا بوی باروت حس کرده است.
ممکن است به نظر بیاید که رئیس‌جمهور ونزوئلا به طور کلی از یانکی‌ها متنفر بوده است، اما با وجود تمام حرف‌های چاوز، این تجارت با آمریکا بود که ونزوئلا را سرِ پا نگه داشته بود. واردکنندگان آمریکایی بیش‌تر نفت ونزوئلا را می‌خریدند و میلیاردها دلار به کاراکاس پرداخت می‌کردند. بیش‌تر واردات این کشور هم از آمریکا انجام می‌شد. آن‌طور که روزنامه‌نگاری به نام «تورو» نقل کرده است: «چاوز هر روز صبح به امپریالیسم خارجی به‌خصوص آمریکایی بدوبیراه می‌گفت، بعد تمام عصر همان روزها به همان خارجی‌ها نفت می فروخت.»