از تو برای تو

از تـــو مــی‌گــویـند…
در زمــــــــینِ بـــــــی زمـــــــانی، نـــــا کـجــــا   آبـادی ام
شـــــهروندِ روســــتای هـــر چـــه بــــادابـادی ام
سوی بی سویی، دو خلسه، مانده تا ژرفای خواب
پشتِ خـلوت هاست آری ، پرسۀ اجدادی ام
گندمی تو! کشتزاران از تو سرشارِ طلاست
جـز بـه بـوی تو نگردد، آسیابِ بـادی ام
حس نزدیکی آهو بوده ام با خونِ دشت
در مـــیانِ حــلقۀ آب و عـلف، بـنهادی ام
چشم های مـهربانی، از نـظر، دورم نداشت
ای بــغلْ آیــــینهْ تـن، آغــوش ها بگشادی ام!!
چیست در رؤیای بادآوازِ شبْ هنگامِ عشق؟:_
آبشارِ زلفِ تو بر شانۀ شمشادی ام!
سنگ بودم، مُردگی می رفت تا خاکم کند
با دَم گُلسنگی ات، دنـــــیای دیگر دادی ام !!
از پـــــــری زادان شــــعرْ آغازِ روز خـــــــلقتی
بــــا خــــــیالت دیــــــو بندِ قــــــلعۀ آزادی ام
گوش دار! اینک زمان از من، نمک‌گیرِ صداست
در صـدف های تـهی، از شـورِ دریـازادی ام
بیستون، مضمونِ شیرینی ندارد شوخِ من!
موشکافِ حــــــیرت آمـــد، تــــیشۀ فرهادی ام
تـابْ خوارِ جمعۀ جنجالی ام چون کوچه باغ
روحِ تعطیلی است در رفتارِ کـودکْ شادی ام!
پیشِ آتش بازی چشمت، زمستان قصّه ای ست
از تـــــــو مــــی گویند پــــیرانِ شبِ آبـــادی ام…