کتاب گِل

آن شب، بیدار ماندم و زیر تابش نور مهتاب، با خمیر موجوداتى ساختم، دعا و ورد و جادو خواندم و به آن‌‌ها دستور دادم. جرئت نکردم قاب را باز کنم و از قدرت جسم و خون استفاده کنم. هیچ‌یک از آن موجودات حرکت نکردند تا ساعت چهار صبح که آهسته گفتم: «خواهش مى‌کنم حرکت کن!» و به‌نظر رسید که در آن تکه خمیر نوعى زندگى پدید آمد، به‌نظر رسید که در کف دستم تکان خورد، اما در آن موقع به‌شدت با خواب مى‌جنگیدم یا شاید هم داشتم خواب مى‌دیدم، یا فقط نشانه‌ی دیگرى بود از این‌که داشتم دیوانه مى‌شدم.