نبرد نوابغ:چه کسی جهان را روشن کرد؟

علی رغم اینکه تسلا دوره ی سختی را در زندگی اش می گذراند، موفق شد امتیاز اختراعی را ثبت کند که با استفاده از رابطه ی بین وجود گرما و فقدان آن، نیروی مغناطیسی به وجود می آورد یا این نیرو را از بین می برد. در دوره ی پر از ناامیدی که تسلا برای ادیسون کار می کرد، نکته ای را آموخت که باعث شد فکر ساخت این موتور به ذهنش برسد.

همه در شرکت ادیسون الکتریک از ماجرای سال 1884 با خبر بودند. در آن سال، آزمایشی با استفاده از زغال سنگ برای تولید گرما و برق انجام شد که طی آن زغال سنگ بیش از حد گرم شد و نهایتا به تولید گازی انجامید که آتش گرفت و انفجار قدرتمند آن، پنجره های آزمایشگاه را ترکاند. تسلا با شنیدن روایت های مختلف این ماجرا، مجذوب جنبه ی علمی این سانحه شد. می دانست که گرما جاذبه ی مغناطیسی را از بین می برد و بالعکس، با خنک شدن، نیروی مغناطیسی دوباره برمی گردد و به محض تماس دوباره با گرما، محو می شود. پس به این نتیجه رسید که اگر این الگوی متناوب مهار و حفظ شود، حرکتی دائمی ایجاد می شود، و نتیجه ی نهایی یک موتور نسبتا کارآمد است. برای همین، در حال عرق ریختن و کندن گودال برای وسترن یونیون، موتور ترمومغناطیسی اش را اختراع و سپس امتیازش را به نام خود ثبت کرد. این اتفاق یادآور تولد معجزه گونه اش در آن طوفان شدید بود؛ ظاهرا خوبی و بدی همیشه برای تسلا در هم آمیخته بود. این مسئله درباره ی گودال کندنش هم صدق می کرد.

تسلا درباره ی موتور ترمومغناطیسی به سرکارگرش توضیح داده بود و او هم به نوبه ی خود درباره ی این اختراع به سرپرست وسترن یونیون، آلفرد اس. براون، اطلاع داد. براون که قبلا در سر مقاله ی الکتریکال ریویو مطلبی راجع به تسلا خوانده بود تصمیم گرفت حتما با دانشمند نابغه ای ملاقات کند که با کندن گودال داشت نبوغش را تلف می کرد.