جراح دیوانه

زائر بروخ در دوره کار کردن، بی‌آنکه برای به دست آوردن پول مشتاق باشد خیلی پول به دست آورد اما هرچه می‌گرفت، از دست می‌داد و روزی که او را از بیمارستان‌های عمومی اخراج کردند آنقدر سرمایه نداشت که وسایل ضروری درجه اول را فراهم کند تا بتواند در خانه‌اش جراحی کند. با این وجود زائر بروخ تصمیم گرفت بدون وسایل در خانه‌اش اقدام به جراحی کند چون در علم تشریح سرآمد تمام جراحان جهان بود و جراحی وجود نداشت که کالبد آدمی را مثل او بشناسد.
بدن انسان از لحاظ علم پزشکی و جراحی به وسعت یک کهکشان است و ده‌ها هزار استخوان و عضله و رگ و عصب در بدن هست که یک جراح باید همه را بشناسد و از وظیفه هریک یا هر دسته از آنها آگاه باشد.
یک عمر آدمی کافی نیست که انسان در علم تشریح یعنی شناختن تمام بدن استاد بشود مگر اینکه مثل زائر بروخ برای فراگرفتن، استعداد فوق‌العاده داشته باشد.
زائر بروخ آنچه را که در کتاب‌های تشریح نوشته بودند در عرصه عمل به محک تجربه می‌زد و در کتاب دایره‌المعارف علم تشریح (به زبان آلمانی) که آخرین چاپ آن قبل از جنگ جهانی دوم منتشر شد و کتابی است نزدیک یکصد جلد لغتی وجود نداشت که زائر بروخ نداند و مفهوم عملی آن لغت را در اعمال جراحی ادراک نکرده باشد. به این جهت چون آن مرد به دانایی و مهارت خود اعتماد داشت تصمیم گرفت، مثل جراحان ایام قدیم، بدون وسایل جراحی امروزی، در خانه‌اش بیماران را عمل کند.
دستیاران زائر بروخ برای اعمال جراحی در خانه دو نفر بودند یکی زنش به نام مارگو که تازه از مسافرتی برای دیدن خویشاوندان خود مراجعت کرده بود و دیگری خدمتکارش که گفتیم به ایم آن یس خوانده می‌شد.