بازگشت:پدران،پسران و سرزمین مابینشان

کشوری که پدرها و پسرها را از هم جدا می کند، مسافران بسیاری را سردرگم می کند. گم شدن در اینجا خیلی آسان است. تلماخوس، ادگار، هملت و تعداد بی‌شماری پسر که رویاهای شخصی‌شان در ساعت‌ها سکوت تلف می‌شود، تاکنون مسافت‌های نامشخصی را میان گذشته و حال سفر کرده‌اند که حالا اینگونه سرگردان به نظر می‌رسند. آن‌ها مردانی هستند مثل همه مردها که از طریق مردی دیگر که قرار بوده است حامی‌شان باشد، به این دنیا آمده‌اند؛ مردی که دروازه را برایشان گشوده است و اگر خوش‌شانس بوده باشند، او با لبخندی اطمینان‌بخش آن را برایشان باز کرده و دستی از سر تحسین و تشویق بر شانه آن‌ها زده است. پدرها، که زمانی خودشان پسرهایی بوده‌اند، باید دانسته باشند که حضور شبح‌وار دست آن‌ها در تمام طول سال‌های عمرشان باقی خواهی ماند؛ تا آخر دنیا، و مهم نیست چه باری روی آن شانه‌ها گذاشته می‌شود یا معشوق، چه تعداد بوسه بر آن شانه‌ها می‌نشاند.