شما به عنوان یک مدیر رویداد باید مدیریت انحرافات از برنامه عملیاتی را که ممکن است به هر دلیلی اتفاق بیفتد مدیریت کنید. این یک وظیفه مهمی خواهد بود. به گفته وینجگارد و دوریس (2006)، دانش ضمنی برای قضاوت درباره دقت در عملکرد مورد نیاز است. دانش ضمنی به دانش پیشرفت مربوط می‌شود. همان طوری که بیان شد، دانش ضمنی از طریق تجربیات فردی بدست می‌آید. دانشی است که شما در طی سالیان به عنوان دانشجو، داوطلب، و یا به عنوان مدیر به دست آورده‌اید. “حس شغلی” است که سال‌ها بودن در آنجا نشات می‌گیرد. شون (1983)، در کتاب خود با عنوان “شاغل انعکاسی”، متخصصین را افرادی می‌داند که توانایی کار در “مناطق تعیین نشده” را دارند که در آن آموزش‌های لازم، برایشان آماده نشده است. این امر مستلزم کاربرد دانش است. چندین نکته می‌تواند در حفظ و تداوم اجرا به شما کمک کند:

انحرافات را از برنامه‌های عملیاتی و از طریق مکانیسم‌های متنوعی از قبیل بررسی دوره‌ای پیشروی، گزارشات روایی، و مشاهدات مستقیم تعیین کنید.

فضایی را ایجاد نمایید که در آن افراد از گزارش بموقع فعالیت‌ها، شامل مسائل و مشکلات نترسند.

منتظر گزارشات پیشروی نباشید؛ در خطوط اصلی اجرا قرار گرفته و سوالات را شنیده و پاسخ دهید.

هر برنامه اجرا شامل ریسک‌هایی است که برخی از آنها قابل پیش‌بینی نیستند.

یک برنامه احتمالی را برای همه مسائل قابل پیش‌بینی ایجاد کرده و برای ارزشیابی و مدیریت مسائل پیش‌بینی نشده، یک استراتژی را آماده داشته باشید (برگرفته از “چگونه به مسیر ادامه دهیم: دریافت و پاسخ به انحرافات از برنامه”، 2006).

زمانی که متوجه شدید که انحراف از برنامه وجود دارد، به ارائه یک استراتژی برای قرار دادن وظایف در مسیر خود نیاز دارید. یک مدیر ماهر و باتجربه در رویداد باید مسائل را حل کرده، یک فرایند تصمیم‌گیری را ایجاد نموده، و روش‌های جایگزین را انتخاب کرده تا اطمینان حاصل نماید که فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده با خطوط زمانی و سطوح قابل قبول تکمیل و انجام آن هم‌خوانی دارد.

موقعی که مدت زمان کوتاهی را به فکر کردن در مورد مغز فوتبالی خود اختصاص می دهید، درواقع به دنیای من قدم می گذارید. در دنیای من این که در داخل زمین چگونه با خود صحبت می کنید به اندازه توانایی شما در ضربه زدن و کنترل توپ اهمیت دارد. در دنیای من زبان بدن، همانند سرزدن به توپ در حال عبور جز اساسی اجرا محسوب می شود. در این دنیا آمادگی همه جانبه بیش از نگرانی در مورد غذایی است که باید بخورید و بیش از این است که به خاطر داشته باشید تا کفش تان را برای مسابقه بزرگ به همراه خود بیاورید.

دنیای من روان شناسی فوتبال است و چیزی که می خواهم در این کتاب به شما کمک کنم، درواقع ذهن فوتبال شماست.

زمانی که به شخصی می گویم من مشاور در زمینه روان شناسی فوتبال هستم معمولا پاسخ هایی که دریافت می کنم از پاسخ های خنده دار تا پاسخ هایی که کمی چاشنی عصبانیت دارند، متفاوت است. حدس من این است، عصبانیت هایی که از سوی فوتبالیست های میلیونر می آید، بدلیل این استنباط آن هاست که غرور و شخصیت شان نیازی به مشت و مال ندارد و آن ها به تکنیک های ضروری که به توسعه تمرکز کمک می کنند، هیچ نیازی ندارند. پول تنها چیز ضروری از نظر آن هاست. پاسخ من برای این افراد چندین بخش دارد.

نخست این که، حرفه ای بودن هرگز نتوانسته و نخواهد توانست تا فرد را از چالش های زندگی و فعالیت های منفی مغز محافظت کند. ستاره های ورزشی هنوز هم به نیازها، خواسته ها، ترس ها، ارزش ها، تجربه ها، مشکلات، شرایط پر استرس و سختی تمرینات روزانه با تمام تناقض های یکسانی که در همه ما وجود دارد، پاسخ داده و عکس العمل نشان می دهند. ثروت و پول نمی تواند فقدان اعتماد به نفسی که هنگام کار با توپ دارید را بهبود بخشد. افزایش موجودی بانکی نمی تواند چگونگی مقابله با نگرانی های داخل زمین را به یک فوتبالیست با استعداد آموزش دهد یا نمی تواند راهنمایی برای او جهت استفاده از ذهن ورزشی فراهم آورد.