غافلگیری‌اش مانند ستاره‌ای دنباله‌دار میان مان بود.
نگاهم را در اتاق حرکت دادم و به حرف‌های هلیون درباره‌ی دیوار و نحوه‌ی تعمیرش درست گوش ندادم. به خودم جرئت دادم لرد عالی‌رتبه را یک لحظه تماشا کنم. نگاهش کن. بینی‌اش همان است، لبخندش همان است. صدایش. حتی پوست لوشن هم تیره‌تر از پوست برادرهایش است. در مقایسه با رنگ پوست رنگ‌پریده‌ی آن‌ها پوست لوشن قهوه‌ای طلایی‌رنگ است.
همین معلوم می‌کند چرا پدر و برادرهایش آن‌قدر از او بیزارند… که چرا تمام زندگی‌اش زجرش داده‌اند.
با شنیدن این حرف قلبم درد گرفت. و چرا اریس نمی‌خواست او بمیرد. تهدیدی برای نیروی اریس و تاج و تختش به حساب نمی‌آمد. آب دهانم را قورت دادم. هلیون اصلا خبر ندارد، مگر نه؟
این‌طور به نظر می‌رسد.
پسر مورد علاقه‌ی بانوی پاییز… و این تنها به خاطر خوبی لوشن نبود. بلکه چون او فرزندی بود که رویای داشتنش را داشت… با مذکری که بی‌شک عاشقش بود.
حتما وقتی لوشن را باردار بوده بیران از رابطه خبردار شده است.
احتمالا شک کرده بود، اما راهی برای اثبات وجود نداشت… نه اگر بانوی پاییز با خودش هم می‌خوابیده است. انزجار ریس مانند چیزی تند در دهانم بود. شک ندارم بیران به خاطر خیانت به کشتن زنش فکر کرده است و حتما بعد از آن هم به کشتنش فکر می‌کرده است. حتی وقتی دید لوشن شبیه فرزندان خودش است، آن هم فقط به قدری که باعث می‌شد شک کند واقعا چه کسی پدر کوچک‌ترین پسرش است، حتما به کشتن بانوی پاییز فکر کرده است.