هنگامی که در سواحل کارائیب پیاده شد، دست روی قلبش گذاشت و قاطعانه با خود گفت که حاضر نیست حتی یک لحظه از زندگی در آنجا را با همه دوران حضور در اروپا عوض کند. هنوز جوانتر و بی‌تجربه‌تر از آن بود که متوجه شود قلب انسان همیشه خاطرات تلخ را فراموش و لحظات خوش را بزرگ‌نمایی می‌کند و به همین دلیل ناراحتی‌های زندگی آدمی، قابل تحمل می‌شود. زمانی که به نرده‌های عرشه کشتی تکیه داده بود و به خاک وطن نزدیک می‌شد، پرندگان نشسته روی بام‌ها و رخت شستن و لباس پهن کردن زنان طبقات پایین اجتماع روی طناب‌های ایوان‌های مناطق پست و عقب‌مانده شهر را تماشا می‌کرد و درمی‌یافت چه مسؤولیت سنگینی بر عهده دارد.

وقتی شاد هستی از ته دل بخند و زمانی که غمگین هستی با صدای بلند گریه کن زندگی سیرک نیست و تو هم دلقک نیستی. زورکی خندیدن دردناک‌تر از گریه‌کردن است. دیروز اگر بد بود رهایش کن امروز نقطه سر خط. اگر امروز خوب شد بغلش کن منهای روزهای بد روی روزهای خوب تشدید بگذار آن موقع زندگی زیبا خواهد شد.