با وجود اینکه رقبای روز سوم سرسخت تر بودند اما آن روز هم به راحتی روز اول سپری شد. مقداری زمان لازم بود تا ذهنش از تاثیر قرصها پاک شود اما زمان شروع مسابقه، ذهنش کاملا آماده بود. با اعتماد به نفس مهره ها را مدیریت می کرد و با خودباوری آنها را برمی داشت.

این تورنمنت اتاق «صفحات برتر» نداشت. صفحه ی اول، همان اولین صفحه روی اولین میز بود. بازی دوم بث روی میز ششم برگزار شد و هنگامی که بث استاد شطرنج را بعد از زدن یکی از رخ هایش وادار به واگذاری بازی کرد. افراد زیادی دور میزشان جمع شده بودند. حین تشویق ها چشم گرداند، آلما ویتلی را دید که از پشت در اتاق با شادی به او لبخند میزد.

بازی نهایی پشت میز شماره یک بث با استادی به نام رودولف برگزار شد. در اواسط بازی رودولف توانست مهره ها را در وسط صفحه معاوضه کند و بث با یک رخ، یک اسب و سه سرباز نگران پایان بازی بود. رودولف هم همین مهره ها را داشت با این تفاوت که رودولف به جای اسب، فیل داشت. بث از این وضعیت راضی نبود، فیل برای رودولف یک امتیاز اساسی محسوب می شد. ولی بث موفق شد آن را آچمز کند و با اسب تعویض کند و بعد از اشتباه محاسباتی رودولف بث همه توجهش را معطوف بازی کرد. یک ساعت و نیم بعدی بازی به نفع بث بود. بث با یک سرباز به رودولف کیش داد، رخ ها را تعویض کرد و یکی از سربازها را برای محافظت از شاه گذاشت. تشویق ها مداوم بود. رودولف عصبی شد و بازی را واگذار کرد.

تشویق های جانانه ادامه داشت. بث به جمعیت دور میز نگاه کرد. عقب جمعیت خانم ویتلی در لباس آبی اش با نهایت اشتیاق و افتخار دست میزد.

موقع برگشت به اتاق خانم ویتلی جام سنگین قهرمانی را حمل می کرد و چک در جیب بلوز بث بود.