بعضیا در هوشیاری کامل عقل و هوششون رو از دست می‌دن. ورق، تخته نرد بیلیارد فرقی ندارد. اگه می‌خوای از این راه پول در بیاری، اگه می‌خوای برنده باشی، باید عقلت سر جاش باشه. که یه بازنده یه جایی درونت وجود داره که مدام بهت نق می‌زنه. تو باید یاد بگیری که صداش رو خفه کنی، وگرنه بهتره بری دنبال یه شغل ثابت.

گنگستر خرناسی کشید و شلنگ‌تخته اندازان، با سر به طرف باند آمد. فرصت فکر کردن نداشت . برای محافظت از شکمش به خود پیچید. سر مرد به قفسۀ سینه‌اش خورد و دو مشت توی تنش جا گرفت…

چرچیل اعلام کرد: من قویا طرفدار استفاده از گازهای سمی علیه طایفه‌های بی‌تمدن هستم. و از نازک‌طبعی همکارانش انتقاد کرد. او در یادداشتی مهم گفت : اعتراض‌های سفارت هندوستان در استفاده از گازهای سمی علیه هندی‌ها غیرمنطقی است. گاز در مقایسه با خمپاره‌های انفجاری سلاحی مطلوب‌تر است، و نسبت به دیگر ابزار جنگی کشته‌های کمتری می‌دهد و دشمن را وادار به تسلیم می‌کند.

شوپن از چیزی که قبل از خودش بوده است حرف نمی‌زند، او خلق می‌کند. در موسیقیِ او هیچ تصویر ذهنی‌ای از قبل وجود ندارد. این موسیقی است که حقیقت خودش را بر ذهن تحمیل می‌کند، بکر باقی می‌ماند. او از احساسات حرف نمی‌زند، آن را به وجود می‌آورد.

وجنات شگفت‌زده‌اش دیدن دارد، وقتی کناردستی من در نهایت به نقطۀ محاسبه شده می‌رسد و چیزی را لمس نمی‌کندجز هیچ .هیچِ هیچ! کفش شمارۀ چهل و پنجش تنها و بی‌کس شده. دیگر طاقت نمی‌آورد ابتدا به زمین نگاه می‌اندازد، بعد به پای من، من همچنان غرق در افکار خود با عروسک‌هایم بازی می‌کنم و طرف کم‌کم متوجه می‌شود داستان از چه قرار است…

این مهم‌ترین چیز بود. او نباید با خودش حرف می‌زد. باید دوباره به آن حس آرام بازمی‌گشت او می‌بایستی با واقعیت رو به رو می‌شد.
و واقعیت چه بود؟ دختری که مرده. دختری که مادرش او را کشته. نه منظرۀ خوشایندی بود نه فکر خوشایندی، اما کاری بود که شده.
فرار کردن باعث نمی‌شود آن دختر به آن زندگی باز گردد. تسلیم کردن مادر به پلیس نیز کمکی به این موقعیت نمی‌کرد پس بهترین کار، یعنی تنها کاری که می‌شد انجام داد این بود که از دست جسد او خلاص شود. نباید در این مورد احساس گناه می‌کرد.

ارواحی مثل شینیگامی‌ها ملزمن که از دستورهای تیانجون اطاعت کنن، اما وادار کردن انسان‌های فانی به اطاعت از تیانجون سخت‌تره. شما در برابر کنترل شدن مقاومت می‌کنین. با این حال، خیلی بی‌درنگ واداریتون رو نشون می‌دین. از بی‌عدالتی متنفرین، ولی مدام عدالت را زیر پا می‌ذارین. اطاعت نمی‌کنین، ولی از ما راهنمایی می‌خواین. تیانجون نمی‌تونه انسان‌هایی فانی رو کنترل کنه؛ نمی‌تونه به اطاعت کردن مجبورتون کنه، ولی تیانجون سیاست‌گذاری می‌کنه.

به نظر زن رسید که پسرش غمگین است. نمی‌توانست مطمئن باشد، چون ماشین جزئیات چهره را نشان نمی‌داد و همین به نظر وشتی برای مقاصد کاربردی کافی بود. ظرافت روابط انسانی که فلسفه‌ای منسوخ آن را ذات این‌گونه روابط می‌پنداشت، توسط ماشین به‌درستی نادیده گرفته می‌شد. درست همانطور که سازندگان میوه‌های مصنوعی ظرافت دانه‌های انگور را نادیده می‌گرفتند مدت‌ها بود که نسل ما هر چه را که تنها قابل قبول بود، می‌پذیرفت.

برگشت و دوباره به ویترین مغازۀ قدیمی نگاه کرد. متروکه به نظر می‌رسید.
اگر از خانه‌ای متروکه به نامه‌ها پاسخ داده می‌شد، تنها توضیح این بود که آن مکان را ارواح تسخیر کرده‌اند.

جنگ جهانی دوم است. ارتش آلمان به فناوری ساخت اولین موشک بالستیک دوربرد هدایت‌شونده، وی۲، دست یافته است و بریتانیا، هدف اصلی این موشک‌ها، درصدد است با استفاده از داده‌های پرتاب و محل برخورد موشک، مختصات نقطۀ شلیک آن را محاسبه و آنجا را بمباران کند. رودی گراف، مهندسی از مخترعان وی۲، در پرتاب این موشک‌ها حضور دارد که التزام کافی او به حزب نازی محل تردید است. در جبهۀ مخالف او کِی کِیتن-والش، افسری از زنان پشتیبانی نیروی هوایی ارتش بریتانیا و عضو تیم محاسبات نقطۀ پرتاب وى٢، حضور دارد. وی۲ داستان تلاقی مسیر رودی و کِی است که ماه‌ها بی‌آنکه، بدانند برای کشتن دیگری تلاش کرده بودند.

هیتلر نه‌تنها از گرفتگی عضلات معده رنج می‌برد، بلکه صبح‌ها خموده و کسل بود. برای رفع این مشکل، دکتر مورل محلولی آبکی به هیتلر تزریق می‌کرد. او این معجون را از پودری می‌ساخت که در فویلی طلایی رنگ نگه‌داری می‌کرد. دکتر مورل هیچ‌وقت محتویات این دارو را، که آن را ویتامولتین می‌نامید، فاش نکرد. دارویی که هر بار تجویز می‌شد، تنها بعد از گذشت چند دقیقه، تاثیرات شگفت‌انگیزی روی هیتلر می‌گذاشت و باعث می‌شد سرحال و پرانرژی از جایش بلند شود.

انگار هزار سال یا صد سال قبل اون پایین افتاده‌ن. هیچ تخته سنگی روی ماشین نیست. من هیچ علامت یا تورفتگی‌ای روی شاسی هم نمی‌بینم، پس تمام چیزی که می‌دونیم، اینه که به جز اون تخته‌سنگی که روی کوهنورد افتاد، هیچ تخته‌سنگ دیگه‌ای از اون پایین سقوط نکرده.
نرل همچنان که به دقت به صفحۀ موبایل نگاه می‌کرد، گفت : «اون دیگه کوهنوردی نمی‌کنه. دستش از پهلوش آویزونه و فقط نصف اندازۀ قبلیشه. اون سال هاست که مسکن مصرف می‌کنه. دوز داروهاش اینقدر زیاده که یک اسب را از پا درمیاره.»
اولسن با بی‌حوصلگی حرفش را قطع کرد. «حداقل هنوز زنده است.»
صورتش قرمز شده بود. وقتی کلمۀ «زنده» را گفت، آیا منظورش برخلاف آن‌هایی بود که در کادیلاک نشسته بودند.