هنگامی که زنان برای حمایت از هم صادقانه به پا می‌خیزند، وقتی ظواهر فریبنده را به بوته فراموشی می‌سپارند، وقتی گفتن حرف‌های بیهوده را کنار می‌گذارند و وقتی محکم پشت هم می‌ایستند، رویدادی پویا و زنده رخ می‌دهد. وقتی از این تظاهر که همه‌چیز خوب و عالی‌ست دست بر می‌داریم و بخش‌های به‌هم‌ریخته اما دوست‌داشتنی وجودمان را می‌پذیریم و آن‌ها را با قدرت نشان می‌دهیم، وقتی در مورد ترس‌هایمان حرف می‌زنیم، از شکست‌ها و عقب‌گردهایمان می‌گوییم و، از همه مهم‌تر، هنگامی که از شادی‌ها، پیروزی‌ها، تلاش‌ها و توفیق‌هایمان حرف می‌زنیم، پدیده‌ای ناب به وقوع می‌پیوندد.