هرگز شتابزده رفتار نکنید. شتابزدگی نشان از آن دارد که شرایط از دستتان خارج شده است. همیشه صبور باشید. طوری رفتار کنید انگار مطمئن هستید که در نهایت همه‌چیز به نفع شما به پایان خواهد رسید. بزنگاه‌ها را شکار کنید. فرصت مناسب را بو بکشید و جریان‌هایی را که موجب افزایش قدرتتان می‌شوند، شناسایی کنید. تا وقتی زمان مناسب فرا نرسیده، عقب بایستید اما به محض رسیدن فرصت مناسب، دست به حمله جانانه بزنید.

کاری کنید دیگران به شما وابسته شوند. این وابستگی به‌مراتب بیشتر از ادب، تواضع و تربیت به شما سود خواهد رساند. کسی که تشنگی‌اش رفع شده باشد، بی‌درنگ به چاه پشت می‌کند چون دیگر به آن نیازی ندارد. وقتی وابستگی از بین رفت، نجابت و خوش‌رفتاری و احترام و ادب هم از در دیگر بیرون می‌روند. اولین درسی که تجربه به شما می‌آموزد این است که افراد را امیدوار نگه دارید اما هرگز راضی‌شان نکنید. اگر این شیوه را در پیش بگیرید حتی یک درباری نیز به شما نیاز خواهد داشت.

به تمرکز و قدرت بیش از پراکندگی و وسعت اهمیت دهید. پیروزی در کیفیت است نه در کمیت. پراکندگی و وسعت بدون تمرکز و وقت هرگز راه به جایی نمی‌برد. افرادی که تنوع‌طلب هستند، همیشه بدشانسی می‌آورند. آنها مانند آدم گرسنه‌ای هستند که می‌خواهند از هر نوع کیک ذره‌ای بچشند اما وقتی می‌رسند که هیچ کیکی باقی نمانده است. قدرت و تمرکز، آدمی را تا حد قهرمانی بالا می‌برد.

به تعویق انداختن کارها و تصمیم‌گیری‌ها موجب افزایش استرس می‌شود. وقتی امور بر روی هم تلنبار می‌شوند، احساس درماندگی ایجاد می‌کنند و از سوی دیگر سبب کنار گذاشتن کارهای مورد نظر می‌گردند. حرف آخر این‌که “به تعویق انداختن امور برای همه افراد هزینه دارد”، بااین‌وجود چرا ما این کار را انجام می‌دهیم؟ مطمئنا دلایلی وجود دارند، اما صراحتا باید بگویم ترجیح می‌دهم به راه‌حل‌ها بپردازم. یکی از مهم‌ترین راه‌حل‌ها، اجتناب از پرسیدن سوال “کی؟” است. در عوض، لازم است چنین سوالاتی مطرح شوند:
من چه راه‌حلی می‌توانم برای این موضوع پیدا کنم؟
من چگونه می‌توانم به شکل خلاقانه‌تری به مشتریانم پاسخ بدهم؟
من چگونه می‌توانم به اطلاعاتی که برای تصمیم‌گیری نیاز دارم، دسترسی پیدا کنم؟
من در حال حاضر چگونه می‌توانم کار خود را ارتقا بدهم؟