روح وجود حقیقی خلقت بشر است و جسم حامل موقت روح به دلیل تطابق او با جهان مادی می‌‌‌‌‌‌‌باشد و این روح است که مورد بحث است و جسم به تنهایی فاقد ارزش است و هر چه در جهان خلقت آفریده شده از برای نیاز روح در راستای رشد و تکامل او بوده حتی وجود جسم از بابت نیاز روح است و نه خلقت روح از برای نیاز جسم باشد و این روح است که در راس هرم خلقت قرار دارد
خداوند آفریننده وجود هر چه را در این چرخه حیات قرار داده بر اساس نیاز روح بوده و تمام این موجودات و هستی لازمه مسیر حرکت روح است در جهان روحی که ابتدا و انتهای حیات روح می‌باشد و این روح که خود مکمل چرخه جهان روحی خواهد شد می بایست برای قرار گرفتن در نقطه مورد نظر به رشد کافی برسد که لازمه رسیدن به آن مرحله شناخت کامل وجود و هستی که با رشد عقلی توام است و تجربیاتی از جهان مادی که به همین منظور وارد این جهان مادی شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهد بود و تجربیاتی که پس از مرگ و ورود به جهان روحی کسب می کند .
امروزه با توجه به اهمیت مسئله روح ، علماء متا فیزیک تلاش کرده اند علی رغم یک باور دینی و یا قومی از نگاه علمی به این پدیده نظر بیندازند و با استفاده از روش تحقیق علمی به صورت تجربی آنرا اثبات کنند ، وجود جلسات و گروههای متعدد احضار کننده ارواح در کشورهای صنعتی و غیر صنعتی و فیلم برداری و عکس برداری از این جلسات و آزمایشاتی که در زمینه تله پاتیک (ارتباط از راه دور ) و آینده بینی و هاله دور بدن انسان انجام شده است و همچنین چاپ کتب متعدد در این زمینه با تیراژ بالا در جهان نمونه هائی از تلاش گسترده محققین جهت اثبات روح می باشد و آنها تا اندازه زیادی در این کار موفق شده اند ، بطوریکه بر اثر تلاش این افراد دیدگاه جهان مادی ما به سمت اعتقاد به وجود روح و عالم ماوراء طبیعت تغییر یافته است

آنچه که علم در مورد تجربه نزدیکی به مرگ عنوان می‌کند آن است که در حالی که آنان نظریه احتمال خروج روح از بدن و حتی دیدن دنیای دیگر را رد نمی‌کنند اما معتقدند که برخی از داروها می‌تواند توهم‌هایی را ایجاد کند که سبب می‌شود فرد تصور کند به مردن نزدیک شده است.
مکانیزم این تجزبه بسیار عجیب؛ می‌تواند به سادگی یک بازیابی حافظه برای مغز و یک دوره کردن خاطرات باشد. مغز می‌تواند تحت تاثیر داروها یک سری اطلاعات غلط را صادر کند و در واقع از کار دست خود دور شود. آنچه فرد در تجربه نزدیک به مرگ می‌بیند همان تلاش مغز برای بازیابی اطلاعاتی است که بر اثر تاثیر داروها شکل درست خود را از دست داده است. برخی از محققان نیز تئوری را مطرح کرده‌اند که کمبود اکسیژن ارسالی به مغز نیز می‌تواند حالاتی را که بیماران توصیف کرده‌اند برای آنان به ارمغان بیاورد.
نکته اساسی در تئوری‌های ماوراء طبیعی آن است که فردی که این تجربه را پشت سر گذاشته در واقع در حال تجربه کردن و به یاد آوردن مسائلی است که در زندگی او رخ داده و در ضمیر ناخود آگاه او هنوز زنده مانده است.
بر اساس این تئوری وقتی که فرد به تجربه نزدیک به مرگ می‌رسد روح از بدن جدا می‌شود و به همین خاطر است که چیزهایی که در حالت عادی افراد نمی‌تواند آنها را ببینند تجربه می‌کند.
روح از جسم خارج می‌شود و به محیطی می‌رود که معمولا به همان تونل سفید رنگی تشبیه می‌شود که بسیاری از افراد آن را تجربه کرده‌اند و عنوان می‌کنند از آن گذر کرده و با دیگر فرشته‌ها ارتباط داشته‌اند. اما نکته جالب در مورد این تجربه آن است که گاهی اوقات افراد با اینکه با چشمان بسته در بیمارستان خوابیده و حتی مورد عمل جراحی قرار گرفته‌اند انگار که همه چیز را دیده باشند می‌توانند حتی رنگ بلوز پزشک معالج خود را بیاد بیاورند که این خود نوعی اثبات این تجربه است.

…اثر ناگوار تشویق و توبیخ، زمانی در یک اجتماع به خوبی آشکار می شود که آنها را درست در عکس موارد لازم برای اجرای مقاصدی نابجا و شوم به کار برند، یعنی یه تشویق خیانتکاران و توبیخ خدمت گذاران مبادرت ورزند.

اتخاذ چنین رویه ای به منزلهء بزرگترین جنگ و شبیخون ناجوانمردانهء روانی علیه یک اجتماع است. زیرا در اثر آن، به زودی روح یأس و بدبینی و عدم رغبت به کار و زندگی و رویکرد به تقلب و تزویر و ریا، در پیکر افراد آن اجتماع به صورت سرسام آوری دمیده می شود…