نوازندة کمانچه در حالت نشسته پایة ساز را روی زمین یا روی زانو قرار می‌دهد. در هر دو حالت ساز در موقع اجرا کمی حول محور خود می‌چرخد و همین عمل تماس آرشه را روی سیم‌ها آسان‌تر می‌سازد. نوازنده ساز را به طور قائم با دست چپ می‌گیرد و انگشتان همان دست را روی سیم‌ها در طول دسته می‌گذارد و آرشه را به دست راست گرفته و به سیم‌ها تماس می‌دهد. موهای آرشه کشیده و محکم نیست و نوازنده انگشتان دست راست خود را زیر موها انداخته و آن را می‌کشد تا عمل آرشه‌کشی میسر گردد. خرک کمانچه را از چوب عناب یا شمشاد انتخاب می‌کنند. خرک در حقیقت مرکز ساز و در جایی است که ارتعاشات حاصله از کشیدن کمان در آن متمرکز شده سپس به تمام قسمت‌های ساز منتقل می‌شود. معمولا خرک را عمود بر صفحة پوستی و کج می‌گذارند. لبة بالای خرک انحنای متناسبی دارد که معمولا برای به دست آوردن صدای بم و تودماغی آن را متناسب با وضع کاسه قرار می‌دهند. جابجایی خرک در کیفیت صدای ساز مؤثر است.

با گذشتِ زمان، تدبیر‌آرایی (استراتژیِ) نخست‌زادگان شکل می‌گیرد و فرزندان غیرنخست‌زاده استراتژیِ مغایر با آن را در پیش می‌گیرند که آغاز مسابقة رقابتی در خانواده است و اساس آن در نظریّة تکامل قابل توضیح می‌باشد حتّی در انجیل ردپای آثار نظریة تکامل را در جدال بین دو برادر می‌توان مشاهده کرد. به نقل از انجیل، اولیّن جنایت بشر به دست قابیل انجام شد که برادر غیرارشد خود هابیل را به قتل رساند. در خانواده‌ها نخست‌زادگان، پرقدرت و مسلّط بر غیر ارشدها ظاهر می‌شوند و چون قبل از سایر فرزندان عضو خانواده شده‌اند و برای خود موقعیّتی دارند، از ارشد بودن و قدرتِ خود برای حفظ موقعیّتشان استفاده می‌کنند. نخست‌زادگان قاطعیّت، جاه‌طلبی و حسادت بیشتری در مقایسه با غیرارشدها نشان می‌دهند. آنها تابع مقررّات اجتماع‌اند و برای حفظ موقعیّت‌ خود همواره موضعِ دفاعی دارند. امّا غیرارشدها خواهان تغییر وضع موجود هستند که چنین گرایشی سبب می‌شود شخصیّت انقلابی در آنها شکل بگیرد. آنها پیوسته باورهای همگانی را به چالش می‌کشند. معمولا کاشفین بزرگ و ملحدینِ تاریخ غیرارشدها هستند.

هر کشور و قومی که مدعی است در بخشی از تمدن جهانی سهیم بوده است، در واقع به میراث فرهنگی ناملموس خود می‌بالد و مباهات می‌کند. موسیقی نیز همان‌طور که گفته شد شاخص‌ترین و تأثیرگذارترین عنصر فرهنگ سنّتی است که مورد تهدید‌های جدّی همه‌جانبه از سوی مجریان و علاقه‌مندان ناآگاه و تنگ‌نظر و دشمنان آگاه و قسم‌خورده می‌باشد. این نگرانی نیز روز به روز بیشتر می‌شود که ادامه این روند در جامعه کم و بیش سنتی ما که در حال گذار به جامعه‌ای صنعتی و مدرن می‌باشد سبب شود که رابطه نسل کنونی و آتی با گذشته و ریشه‌هایش به طور کلی قطع شود و در نتیجه راه برای تهاجم همه جانبه فرهنگ‌های غیر ایرانی بر این فرهنگ غنی و اصیل فراهم شود. اگرچه این اتفاق نامیمون در تمام جوامع بومی و سنتی سراسر جهان نیز کم و بیش رخ می‌دهد و به قول برخی از فرهنگ‌شناسان واقعیتی است که جای تأسّف ندارد ولی می‌‌توان با آگاهی ازین پدیده مخرّب و برخورد منطقی و علمی با آن، سرعت تهاجم آن را کمتر و تا حدی مهار کرد.

همسرانی که از هم جدا می‌شوند باید اطلاعات و راه حل‌های عملی لازم در دست داشته باشند تا بتوانند به‌طور مؤثر و مفیدی جوابگوی مسائلی باشند که طلاق برای بیشتر کودکان پدید می‌آورد. هدفم از تحریر کتاب این است که به پدرها و مادرها کمک کنم تا مسائل و نگرانی‌هایی را که به ناچار هر جدایی به دنبال دارد شناسایی و ریشه‌یابی کرده، راه مبارزه با آن را پیدا کنند. ضمنا به پدر و مادرها آموزش داده می‌شود، چگونه موضوع طلاق را با فرزندان خود در میان بگذارند و پیشنهادهایی در مورد مسئله نگاهداری طفل و تربیت دیدار با والدین، به نحوی که حداکثر بهره را نصیب کودک سازد، ارائه شده است. این توصیه‌های ساده و گویا، به زن و شوهرها و کودکان کمک می‌کند تا راحت‌تر مسئله طلاق را بپذیرند.
ابتدا به این مسئله می‌پردازیم که واکنش بچه‌ها در مقابل مسئله جدایی چطور و چگونه است؟ در سه نمونه‌ای که در زیر آمده می‌بینیم که هر خانواده برخورد خاصی با مسئلة طلاق دارد و در هر موقعیت، مسائل و مشکلات خاصی از طلاق برمی‌خیزد. با خواندن موارد زیر، این پرسش را با خودتان مطرح کنید که اگر به جای این پدران یا مادران بودید چه پاسخی برای فرزندان خود داشتید؟

رویدادهای واقعی
ساعات ناامیدی
در ابتدای روابط ما با یکدیگر، اولین خلوت‌گزینی را با هم برنامه‌ریزی کردیم. در جستجوی آرامش ذهن خستگی‌ناپذیر خود بودیم و بیدار شدن از خواب آرزوها، وقتی یکدیگر را ملاقات کردیم هر دو سال‌ها بود که تمرینات مدیتیشن را انجام داده بودیم و حالا می‌بایستی یک شرایط برای یک هفته انزواگزینی و روزه و پرهیز (غذا، صحبت و نداشتن روابط جنسی) و مدیتیشن داشته باشیم. در بالا در یک فاصلة مه‌آلود کنار کوه، جائی پرت در جزیره مایو، آلونک کوچکی برای مدیتیشن وجود داشت.
تنها در قلة کوه، این یک آزمایش بزرگ از قطع هر نوع رابطه است. آیا ما کماکان پس از یک هفته می‌توانیم راجع به هیچ چیز خودمان صحبت کنیم؟

هنگام صرف ناهار بود که مدیر یک‌دقیقه‌ای با تشخیص حیرت‌آورش (از نظر من) از مشکلم، مرا تکان داد. ابتدا گفت که تلاش‌های من برای حل مشکلات، یعنی بیش از وقت اداری کارکردن و شرکت در سمینارها، تنها به نشانه‌های وجود مشکل اشاره می‌کند نه به دلیل آن. وی گفت به این می‌ماند که یک قرص آسپرین برای کاهش تب بخوری و خود بیماری را که سبب تب شده است نادیده بگیری؛ پس ناراحتی همچنان بدتر و بدتر می‌شود. به یاد دارم که با خودم گفتم «دوست ندارم چنین جملاتی را بشنوم؛ یعنی بشنوم که کارکردن بیش از اندازة‌من مشکل را بدتر می‌کند. افزون بر آن، اگر خودم آن همه کار نکنم، کارها خیلی بیشتر عقب می‌افتد.» به تشخیص دوستم اعتراض کردم، اما با شرح بیشتری که داد نظرم را کنار گذاشتم، زیرا این واقعیت برایم روشن شد که در افراد و کار بخش من هیچ گونه تغییری ایجاد نشده بود و تنها تغییر، ورود خود من به آن قسمت بود!

«به خود ایمان داشته باشید»؛ به تواناییهای نهفته در خود اعتقاد داشته باشید. بدون اعتماد و اطمینان واقعی و خالصانه به قدرت درونی خود نمی‌توانید از زندگی شاد و موفقیت‌آمیزی برخوردار گردید. اما با داشتن اعتماد راسخ می‌توانید به موفقیت برسید. خودکوچک‌بینی و احساس بی‌ارزشی و بی‌لیاقتی سد راه شادی و نشاط است؛ در حالی که اعتماد به نفس به خود شکوفایی و پیشرفتهای موفقیت‌آمیز منجر خواهد شد. با توجه به اهمیت و حیاتی بودن نگرش و ایستار فکری، این کتاب به شما کمک می‌کند خود را باور داشته باشید و قوای خلاقة خود را به کار اندازید.
جای تأسف بسیار است وقتی می‌بینیم تعداد بی‌شماری از افراد ناموفق به علت داشتن عقدة خودکوچک‌بینی شکست خورده و ایستا باقی مانده‌اند. با قدمهای مثبت و صحیح می‌توان بر این بیماری فائق آمد. شما می‌توانید ایمانی خلاقه در خود به وجود آورید- ایمانی که موجه و مسلم است.

هنر انتزاعی (آبستره)،
در این شیوه بر این اصل تأکید می‌شود که ارزش‌های زیباشناختی اثر مشخصا در قالب و رنگ نهفته است و از موضوع نقاشی یا تندیس کاملا مفارق و مستقل است. این دیدگاه دارای قدمت بسیار است و نتیجه آن آثار هنری فراوانی با ویژگی نیمه‌سحرآمیز و نیز هنر تزئینی ناب بوده است؛ در کشورهای اسلامی هم، که به تصویر کشیدن پیکر انسان ممنوع است، این شیوه بسیار رواج دارد. تأثیر «رهایی‌بخش» دوربین به نقاش این امکان را داد که وظیفه اجتماعی خود را به مثابه ضبط‌کننده اشیاء و وقایع نادیده بگیرد و همزمان با آن، در اواخر قرن نوزدهم با ظهور مکتب امپرسیونیسم (دریافتگری)، که نقطه پایانی مکتب ناتورالیسم (طبیعت‌گرایی) بود، تأکید بر ارزش‌های صوری کار افزایش یافته و درنهایت به بروز مکتب‌های جدید همچون کوبیسم (حجمگری)، کنستروکتویسم (حجمگری)، نقاشی با رنگ افشانی (تاشیسم) و غیره منجر شد. باید توجه داشت که این شیوه با شیوه هنری غیرعینی یکسان نیست.

تعریف دو اصطلاح آیین‌های نمایشی و نمایش‌های آیینی در عین سادگی با دشواری‌هایی روبروست. آیین موضوعی گسترده و پیچیده است، ایستا نیست و به شکلی فزاینده در طی تاریخ انسان در فرهنگ‌های گونه گونه نمودهای متفاوتی می‌یابد. ویژگی‌های اصلی آن عبارت است از بهره‌برداری از روند اجرای ثابت در زمان مشخص و همبستگی آن با کیشی ناایزدی یا دینی الهی. هر آیین از گروهی کنش شکل گرفته که این کنش‌ها معمولا معنایی نمادین دارند و کیش یا سنت اجتماعی اجرای آنها را تجویز می‌کند
از نظر فضای اجرا آیین‌های نمایشی در سه گروه قابل دسته‌بندی‌اند: آیین‌های فضای بسته، آیین‌های فضای باز و آیین‌های فضای باز و بسته. شمار آیین‌های فضای بسته محدود است: آیین زار، گواتی، خانه پازنی و … در این طبقه‌بندی بیشتر با آیین‌های فضای باز و آیین‌های فضای باز و بسته روبه‌رو هستیم.
برخوانی‌ها: آن گروه از نمایش‌های آیینی- سنتی ایرانی‌اند که اجراگر یا اجراگرانی قطعه‌ای را به شعر یا نثر با بهره‌برداری از برخی از عناصر اجرایی مانند تن‌پوش، حرکات نمایشی و بازیگری برای مخاطبین خود باز می‌گویند تا آنان را تحت تأثیر قرار دهند.

هر آینه انجام کاری بیش از حد دشوار به نظر می‌رسد لحظه‌ای مکث کنید. قلم و کاغذی بردارید و کلیه کارهای مربوط به انجام برنامه مورد نظر را فهرست کنید. هرچه اقدامات کوچکتر باشند، بهتر است، حتی کارهای دو، سه دقیقه‌ای را هم به‌طور جداگانه یادداشت کنید.
از آن جهت اسم سالامی را برای این فن استفاده کرده‌ام زیرا انجام یک کار بزرگ شبیه به یک سالامی (گوشت گاو خشک شده) بزرگ قطع نشده است: عظیم، چرب و زبر و زمخت که اشتهای کسی را برنمی‌انگیزد. وقتی به آن نگاه می‌کنید هرگز به فکرتان نمی‌رسد که می‌توانید گوشت را زیر دندان‌هایتان قرار دهید. اما وقتی این تکه گوشت را در لایه‌های نازک برش می‌کنید از آن چیز کاملا متفاوتی می‌سازید. حالا برش‌های نازک گوشت اشتهاآور می‌شود و دهانتان را آب می‌اندازد. لقمه اول را که نوش جان کردید، تکة دوم را بلافاصله برمی‌‌دارید. تقسیم یک کار عمده به کارها و وظایف ساده‌تر هم همین اثر را دارد. حالا به جای اینکه یک پروژه عظیم را در برابر چشمانتان ببینید با وظایف کوچک و ساده شده‌ای مواجه می‌شوید که اگر با هر کدام به تنهایی برخورد کنید انجامش کار دشواری به نظر نمی‌رسد، از پس آن برمی‌آیید.

وقتی که این کتاب را تا آخر بخوانید و تمرین‌های آن را انجام دهید، به طور یقین در مقایسه با زمانی که خواندن آن را شروع کردید، چیزهای بیشتری در مورد خودتان خواهید دانست.
همچنین ممکن است بتوانید از این دانش برای انجام تغییراتی در زندگی خودتان که مایل به انجام آن بوده‌اید، استفاده کنید. اگر چنین است ما به شما تبریک می‌گوییم.
ولی این کتاب به این منظور نگاشته نشده است تا جانشینی برای درمان باشد. اگر مشکلات شخصی اساسی دارید، به شما توصیه می‌کنیم که یک درمانگر معتبر و قابل اعتماد را پیدا کنید تا شما را شخصا و به صورت ویژه و حرفه‌ای مورد بررسی قرار دهد.
درمانگران تحلیل رفتار متقابل مراجعین خود را تشویق می‌کنند که نظریه‌های تحلیل رفتار متقابل را بیاموزند. اگر شما تصمیم دارید که با این نظریه‌ها مورد درمان قرار گیرید، می‌توانید از این کتاب به عنوان منبعی برای یادگیری آن بهره جوئید.
اگر می‌خواهید درمان و یا روش‌‌های تحلیل رفتار متقابل را به دیگران عرضه کنید، این کتاب به عنوان مقدمه‌ای بر نظریات اساسی تحلیل رفتار متقابل سودمند است.

بزرگ‌ترین بی‌تعادلی از تفاوت میان رؤیا با جریان زندگی و عادت‌ها ایجاد می‌شود. هرکس رؤیای زندگی فوق‌العاده سعادت‌آمیزی را در ژرفای وجودش می‌بیند که با زندگی عادی او بسیار تفاوت دارد. چنین تفاوتی تعادل انسان را به‌شدت بر هم می‌زند. جیمز آلن درباره‌رؤیا گفته است: رؤیا قلمرویی جادویی است که از درون آن زندگی نو آفریده می‌شود. این خلاقیت درون انسان حد و ‌مرزی ندارد. جیمز آلن ظرفیت آفرینندگی را، با زبانی شاعرانه، فرشتة بیداری می‌داند که به مشتاقی انسان به کاشت نهال آرزو و به بار نشاندن رؤیا و سرنوشت اشاره دارد. ارنست هولمز نیز با ظرافت تصورات پویا را شعلة الهی نامیده است. این دو گفته فراخوان‌های لازمی هستند که یادآوری می‌کنند اگر به زندگی متعادل اهمیت می‌دهید باید به شعلة دورنی، یعنی رؤیاهایتان، توجه کنید.

شاید با گذشت زمان، بتوانیم ببینیم که عشق و همکاری و مساعدت، بسیار قدرتمند‌تر از ترس و رقابت است. در اینجاست که مشابهت‌های خود را درمی‌یابیم نه تفاوت‌ها را، و به تحسین و پذیرش سطوح متفاوت توفیق‌ها و نیز تفاوت‌های فردی توجه بیشتری مبذول می‌کنیم.
هرگاه با تغییرات عمدة زندگی خود مواجه می‌شویم، بسیاری از ما احساسات عمیق درونمان بیدار می‌گردد. این احساسات در بسیاری از ما ترس یا نگرانی پدید می‌آورد. ما می‌ترسیم که دیگر بر قسمت‌هایی از زندگی که قبلا امن و آشنا به نظر می‌رسید تسلط نداشته باشیم. این احساسات اغلب افسردگی را به دنبال دارد، اما برای عده‌ای دیگر چنین تغییراتی موجب خلاقیت و خوشبینی می‌شود.

من به تجربه دریافته‌ام که هرگاه شخصی برای شما پیغام تلفنی بگذارد که به خاطر مسئلة مهمی فورا با او تماس بگیرید، اکثرا اهمیت موضوع بیشتر برای خودش مطرح است تا شما، زیرا اشخاص وقتی که می‌خواهند لطفی در حق شما انجام دهند بسیار صبورانه و با متانت رفتار می‌کنند و به هیچ‌وجه عجله‌ای در کارشان نیست. به همین دلیل زمانی که به محل اقامتم برگشتم و تنها فرصت داشتم روزنامه‌ام را بخوانم و برای صرف شام لباس بپوشم حس کردم که می‌توانم به آسانی پیغام آقای آل‌ری‌کر که توسط خانم فلو صاحبخانه‌ام به من داده شد و از من می‌خواست که فورا با او تماس برقرار کنم را نادیده بگیرم. خانم فلو پرسید:
ـ آیا او همان نویسنده است؟
ـ بله.
خانم فلو نگاه مشتاقانه‌ای به تلفن انداخت و پرسید:
ـ می‌خواهید شمارة او را بگیرم؟
ـ نه متشکرم.
ـ اگر بار دیگر تماس گرفت چه بگویم؟
ـ بگویید که پیغام بگذارد.
ـ بسیار خوب آقا.

اگر خواهان زندگی بهتر هستید باید ریسک کنید. برای رشد و تعالی بجز ریسک‌کردن راه دیگری واقعا وجود ندارد. جای شگفتی است که تنها تعداد اندکی از مردم از ریسک اطلاع دارند. اغلب از ترس اینکه باید تن به گرفتاری‌های گوناگون بدهند از همان شروع جا می‌زنند. در واقع پس از شروع بلافاصله به فکر برگشت می‌افتند، به خود شک می‌کنند، دودل‌اند، دلهره و وحشت بر وجودشان چنگ می‌اندازد. می‌هراسند که نکند در آینده زندگیشان کاملا از هم بپاشد. هنوز آزمایش نکرده عقب می‌زنند. سعی می‌کنند در مورد افکاری که قبلا در سر داشته‌اند خود را متقاعد سازند و در آخر کار خدا را شکر می‌کنند که توانسته‌اند به موقع خود را نجات دهند. آنان نمی‌دانند که ریسک کردن یعنی تلاش و تقلای بی‌حساب، یعنی خود را به آب و آتش زدن، مطمئن نبودن، یقین نداشتن و چیزی را حتم ندانستن. آنان نمی‌دانند که خطر در ذات ریسک است.