مصمم شدم که اسمورف واقعی کنم. تا آنجای کار پی برده بودم که او شخصیتی چندبعدی دارد. در واقع نسبت به محیط رنگ عوض می‎کرد و گاهی سیمایی سرد و بی‌روح و گاه چهره‌ای متفاوت و پرحرارت از خود بروز می‌داد. کم‌کم داشت از این بازی خوشم می‌آمد. شخصا اسمورف را به دور از هرگونه شور و احساسی نظاره می‌کردم. پیشداوری اولیه که عملا به سود او بود، حالا به کنجکاوی صرف تبدیل شده بود. بااین‌حال من هیجانی را تجربه می‌کردم که برایم تازگی داشت.

روز بگذشته خیالست که از نو آید
فرصت رفته محالست که از سر گردد
کشتزار دل تو کوش که تا سبز شود
پیش از آن کاین رخ گلنار معصفر گردد
زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش
نیست امید که همواره نفس برگردد…