همان‌طور که یک سینی پر از استکان و نعلبکی را محکم با یک دست گرفته بود، با دست دیگرش درِ اتاق را جلو کشید، ماهرانه یک پای خود را جلوی آن گذاشت و با یک حرکت سریع بیرون رفت و ضمن حرکت به طرف آشپزخانه با صدای بلند و بدون آهنگ خاصی شروع به خواندن شعری من‌در آوردی کرد که هم‌وزن یک شعر ورزشی بود:
روز خوبی برای قتل
روزی به خوبی روزهای قبل
کارآگاهی هم در دهکده نیست
ناگهان صدای بلندِ افتادن چند استکان و نعلبکی در ظرفشویی مانع از رسیدن صدا به گوش کشیش شد. اما لحظاتی بعد که از خانه بیرون می‌رفت، بند آخر آن که کُپل با خوشحالی می‌خواند، به گوشش خورد.
و همهٔ ما امروز شاهد یک قتل خواهیم بود.