وقتی برگشتم خانه، می‌خواستم بروم چمدان و کوله‌ام را ببندم تا فردا صبح راهی جبهه شوم.
ناگهان متوجه شدم که پای راست گمشده‌ام برایم نامه‌ای فرستاده.
سراسیمه نامه را باز کردم. داشتم از خوشحالی پر در می‌آوردم.
پای راست گمشده‌ام توی نامه نوشته بود، چند روز پیش پلیس توی بازار از او کارت شناسایی خواسته، او هم که هیچ شناسنامه‌ای نداشته نزد پلیس‌ها فراری قلمداد شده، گفته‌اند چون کرد است و فرار کرده بی‌درنگ باید او را بفرستیم جبهه. او هم در بازار از دست مأمورها فرار کرده، همین‌طور بی‌وقفه تا بغداد دویده. آن‌جا هم شناسنامه‌ای جعلی جور می‌کند و به گاراژ کندی می‌رود و سوار مینی‌بوس می‌شود و برمی‌گردد به هولیر.