مکان واقعی

سال 1977، همراه با همسرم که به ‌تازگی در شهر جدید سرژی پُنتواز کارمند شده بود به اینجا آمدم. پس می‌شود گفت تصادفی، باوجوداین، وقتی برای اولین‌بار خانه را دیدم حس کردم این خانه انتظار مرا می‌کشیده، حس کردم در یکی از رؤیاهایم آن را دیده‌بودم… اوایل دهۀ 1980، بعد از جدایی از همسرم همین جا ماندم و الان سی و چهار سال است که در این خانه زندگی می‌کنم. نمی‌توانم زندگی در جای دیگری را تصور کنم.

بیشتر از همه، فضای این خانه را دوست دارم؛ فضای داخلی و بیشتر از آن، فضای بیرونی که مشرف به درۀ اوآز و پل‌های سرژی نویل است. این چشم‌انداز دائما در حال تغییر است، چون نور روی برکه‌ها هیچ‌وقت ثابت نیست. این نور تا پاریس امتداد دارد و از اینجا می‌شود برج ایفل را دید. شب‌ها برج ایفل را نورانی می‌بینم. درآن‌واحد هم نزدیک است و هم دور. فکر می‌کنم این همان حسی است که در برابر پاریس و شاید حتی نسبت به جایگاهم در دنیا دارم. شاید عجیب به نظر برسد اگر بگویم هیچ‌وقت برای اقامت به پاریس باز نخواهم گشت…