مغز خنیاگر (هنر مهر کردن مغز و رهایی از آشفتگی ها)

مغز که نیست، بازار مکاره شده است. انگار تمامی دزدها یک‌جا بساط کرده‌اند و هرکس می‌خواهد کالایی را که از خاطره‌ای، منظره‌ای یا حادثه‌ای دزدیده، در کنار بلوار روی آسفالت جابه‌جا کنده‌شدۀ خیابان با فریادهای پیاپی خود بفروشد. صداها به‌قدری زیاد و درهم‌وبرهم است و روح خسته و فرسودۀ ما را آن‌قدر با سوهان آهن‌ساب ساییده‌که روانمان همچون پوست پیاز نازک شده است. دل‌نازک شده‌ایم، خسته‌ایم، خشمگین هستیم و این بازار مکارۀ لعنتی هم روز و شب نمی‌شناسد. می‌ساید، می‌سابد و ما را فرو می‌ریزد… عجیب آنکه در هیاهوی بازار سیاهِ درون کلۀ خود درحالی‌که بوی عرق و نفس‌های بدبو فضا را پر کرده، ما نیز از خرید کالاهای این دزدها دست برنمی‌داریم. مدام می‌خریم و آن‌ها را می‌خواهیم. هر آت‌وآشغالی را که فکر می‌کنیم لازم داریم، هی می‌خریم و هی انبار می‌کنیم.