معمای کارائیب

خانم مارپل صبحانه‌اش را خورد و برای بقیه روز تصمیم گرفت. البته احتیاج به تصمیم‌گیری نبود، هر وقت دلش می‌خواست برمی‌خاست. هوا گرم بود و خودش هم مثل سابق فرز نبود، بنابراین خیلی با تأنی حرکت می‌کرد. حدود ۱۰ دقیقه استراحت می‌کرد و بعد بافتنی‌اش را بر‌می‌داشت و می‌رفت اطراف هتل قدم می‌زد. تصمیم می‌گرفت که کجا باشد. روی تراس مشرف به دریا بنشیند یا برود ساحل و آبتنی مردم و بازی بچه‌ها را تماشا کند. معمولاً دومی را انتخاب می‌کرد. عصرها بعد از استراحت می‌رفت ماشین‌سواری. در واقع زیاد فرقی نمی کرد.
با خودش گفت امروز هم مثل بقیهٔ روزها.
ولى مثل بقیه روزها نبود.
خانم مارپل برنامه‌هایش را مثل بقیه روزها اجرا کرد. داشت سلانه‌سلانه می‌رفت سمت هتل که مولی کندال را دید. مولی برای اولین بار لبخند نمی‌زد. ظاهرش آن‌قدر غصه‌دار بود و با همیشه فرق داشت که خانم مارپل فوری پرسید:
ــ چیزی شده، دخترم؟
مولی در تأیید سر تکان داد، چند لحظه تردید کرد و بعد گفت:
ــ راستش… باید بدانید. به هر حال همه باید اطلاع داشته باشند. این سرگرد پالگریو …. فوت کرده.
ــ فوت کرده؟
ــ بله، دیشب.
ــ عجب!