خون بر برف

برف زیر نور چراغ‌های خیابان مثل پنبه می رقصید. بی هدف بی آنکه بداند می‌خواهد بالا برود یا پایین بیاید خود را به بادهای سرد و سهمناکی سپرده بود که از تاریکی مخوف خلیج اسلو می‌آمد با هم می‌چرخیدند، برف و باد، به دور همدیگر و در تاریکی میان انبارهای اطراف بارانداز که آن شب همه بسته بودند. تا اینکه باد خسته شد و کارش را کنار دیوار رها کرد. برف، خشک و روفته، دوروبر کفش‌های مردی آرام گرفت که به تازگی سینه و گلویش را نشانه رفته بودم…