اتاق کار (یازده روایت از عشق،تعلیق و گیره های کاغذ)

«در اداره هم، درست مثل مدرسه، آدم دوستانش را انتخاب می‌کرد و بعد روزی هشت ساعت با آن‌ها _صادقانه و یک‌نفس_ درباره‌ی همه‌ی آدم‌های بیرون از حلقه‌ی خودشان حرف می‌زد. درباره‌ی این‌که کی دارد ترفیع می‌گیرد، کی قرار است اخراج شود و کی عاشق فلانی از طبقه‌ی ظاهرا دور‌دست مدیریتی شده. با این اوصاف آیا واقعا جای تعجب دارد که مجموعه‌ی تلویزیونی «مدمن» که نصفش در محیط اداره می‌گذشت، تا این حد موفق شد؟

چیزی هیجان‌انگیز‌تر از این وجود ندارد که خرامان خرامان بروی توی دفتر کسی، در را به شکلی نمایشی پشت سرت ببندی، خیره بشوی به چشمان رفیقت و بگویی «باورت نمی‌شود چی شده. فلانی حامله است/ یک دفتر بزرگ‌تر از دفتر من گرفته/ دستگاه کپی را خراب کرده.»

حالا دیگر ارتباطم با بیشتر همکاران سابقم قطع شده ولی وقتی چشم‌هایم را می‌بندم هنوز هم می‌توانم آن انرژی شگفت‌انگیز را حس کنم. نه انرژی معطوف به انجام کار، بلکه نوعی انرژی عظیم، جوشان و جمعی که حاصل حضور در محیط کاری مدرن است.»